متأسفانه در آزمون‌هایی که سازمان مدیریت و برنامه ریزی و سازمان سنجش برای استخدام نیرو در نهادهای مختلف اداری طراحی کرده‌اند کدرشته ها‌ی علوم سیاسی اصلا از جایگاه مناسبی برخوردار نشده است. به‌نظر می‌رسد بررسی واعلام نیاز توسط کسانی انجام گرفته است‌که هیچگونه شناخت مناسبی از علوم سیاسی ندارند و کارامدی هم درشناخت برآورد نیارها نیست

مسأله و دغدغه‌ی اصلی این است‌که چگونه می‌توان وزارت‌خانه‌ها و نهادهای مختلف اداری و دولتی در ایران را به نیروی انسانی رشته‌های مختلف تجهیز کرد؛ اما، به تخصص‌هایی که نام برده می‌شود نیاز نداشت:

"تشریفات دیپلماتیک، فنون مذاکره‌های بین‌المللی، مطالعات مرزها، تکنیک‌های عقد قرارداد بین‌المللی،روابط بین الملل، مدیریت سیاسی، حقوق اساسی، سازمان‌های بین‌المللی، سیاست‌گذاری عمومی، دیپلماسی، امنیت ملی، روابط عمومی سیاسی، تصمیم‌گیری نهادی، خبرنگاری سیاسی، مدیریت فرآیندهای توسعه‌ی سیاسی، اخلاق سیاسی، حقوق بین‌الملل، اندیشه و مشاوره‌ی سیاسی، مربی عقیدتی سیاسی، ارتباطات سیاسی، سیاست داخلی، انتخابات، احزاب سیاسی، جامعه‌ی مدنی، مطالعات قومی، مطالعات امنیتی، مطالعات پارلمانی، جنبش‌های اجتماعی، جامعه‌شناسی سیاسی، رفتارشناسی سیاسی، روان‌شناسی سیاسی، زبان‌شناسی سیاسی، مطالعات زنان و سیاست، آینده‌پژوهی سیاسی، مدیریت و برنامه‌ریزی سیاسی، مطالعات جهانی‌شدن، مطالعات انرژی، مدیریت روابط دیپلماتیک، مطالعات همسایگان ایران، قانون‌نویسی، بودجه‌نویسی، بازاریابی سیاسی، سیاست خارجی، آثار سیاسی برنامه‌نویسی، شهرداری‌ها، حکومت محلی و شوراها، مطالعات جنگ، مطالعات صلح، اقتصاد سیاسی، اقتصاد سیاسی بین‌الملل، فن‌آوری اطلاعات و سیاست... حال باید با توجه به گره خوردن زندگی روزمره مردم به امور سیاسی و تجزیه و تحلیل های سیاسی توسط اکثر افراد جامعه از متخصصین این رشته ها هم در امور استخدامی بایستی استفاده کرد تا اداره ها و سازمانها هم دچار سیاست زدگی نشوند و بتوانند بهتر خدمت رسانی خود را در زمینه تخصصی خود به عمل آورند ... در برآورد نیازها باید همه جوانب را سنجید