غم جانسوزی ما ، رحعت روح الله است

سبب رامش از آن ، وسعت روح الله است

و هنوز از بدِ تقدیر و قضا حیرانم

عقده ی مانده به دل ، حسرت روح الله است

یادگاری که برای همگان مانده به یاد

روح آزادگی و خصلت روح الله است

آنچه دشمن نتوانست ، بر او چیره شود

سخن نافذ و هم هیبت روح الله است

پیش از آن قوّت جان ، هیچ نبودیم و کنون

مظهر عزّت مان ، شوکت روح الله است

راز آن همدلی و وحدت و دشمن شکنی

جمله از فکرت و از حکمت روح الله است

و چه بسیار پس از او به سکوتیم و دلیل؟

حفظ آن جایگه و حرمت روح الله است

آنچه بی چون و چرا موجب جانکاهی هاست

دادِ مظلومیّت و غربت روح الله است

در گذرگاه زمان ، جمله فراموش شویم

ماندگاری و بقاء ، شهرت روح الله است

چه از این بهترمان باد ، که عالم گویند

او امام است و پی اش ، امّت روح الله است

ای که در هر دو جهان ، خیر و سعادت طلبی

ره روشن مدد از ، حضرت روح الله است

هر که در آرزوی ، رایحه ی کرببلاست

گو  مهاجر فقط اش تربت روح الله است

برگرفته از: کتاب ساقی مستان