ما ندانيم كه دلبسته اوييم، همه مست و سرگشته آن روى نكوييم، همه فارغ از هر دو جهانيم و ندانيم كه ما در پى غمزه او باديه پوييم، همه ساكنان در ميخانه عشقيم، مدام از ازل، مست از آن طرفه سبوييم، همه هر چه بوييم ز گلزار گلستان وى است عطر يار است كه بوييده و بوييم، همه جز رخ يار، جمالى و جميلى نبود در غم اوست كه در گفت و مگوييم، همه خود ندانيم كه سرگشته و حيران همگى پى آنيم كه خـود روى به روييم، همه
فارغ از هر دو جهانيم و ندانيم كه ما در پى غمزه او باديه پوييم، همه
ساكنان در ميخانه عشقيم، مدام از ازل، مست از آن طرفه سبوييم، همه
هر چه بوييم ز گلزار گلستان وى است عطر يار است كه بوييده و بوييم، همه
جز رخ يار، جمالى و جميلى نبود در غم اوست كه در گفت و مگوييم، همه
خود ندانيم كه سرگشته و حيران همگى پى آنيم كه خـود روى به روييم، همه
