به گزارش جماران، امام(ره) در این نامه که سال 1348 نگاشته شده است، می نویسند:

بسمه تعالی

رمضان المبارک 1389

جناب مستطاب ثقة‏الاسلام آقای حکیمی ـ دامت افاضاته

گرچه جناب آقای آزرم[1]را ملاقات نکرده ‏ام لکن تا اندازه ‏ای از روحیات ایشان اطلاع دارم. قبلاً هم پس از انتقال به عراق قطعه شعری که حاکی از افکار ایشان تا اندازه ‏ای بود ملاحظه نموده‏ ام. اینک نیز «پیام» بلند پایه را دیده و از ایشان تقدیر می‏ کنم. اینجانب روزهای آخر عمر را می‏ گذرانم، و مع‏ الأسف نتوانستم خدمتی به اسلام عزیز و مسلمین بنمایم؛ ملت هایی که با جمعیت بسیار انبوه و اراضی بسیار وسیع و ذخایر بسیار گرانبها و سوابق بسیار درخشان و فرهنگ و قوانین آسمانی در تحت اسارت استعمار با گرسنگی و برهنگی و فقر و فلاکت و عقب‏ ماندگی دست به گریبان و در انتظار مرگ نشسته‏ اند،[و]دولت ها که به دست استعمار تشکیل می‏ شوند، جز در خدمت آنها نمی ‏توانند باشند. اختلافات موجوده در بین سران دوَل اسلامی ـ که میراث ملوک‏ الطوایفی و عصر توحش است و با دست اجانب برای عقب نگاه داشتن ملت ها ایجاد شده است ـ مجال تفکر در مصالح را از آنها سلب نموده است. روح یأس و ناامیدی که به دست استعمار در ملت ها حتی در رهبران اسلامی دمیده شده است آنها را از فکر در چاره‏ جویی باز داشته است.

امید است طبقه جوان که به سردی ها و سستی های ایام پیری نرسیده ‏اند با هر وسیله ‏ای که بتوانند ملت ها را بیدار کنند؛ با شعر، نثر، خطابه، کتاب و آنچه موجب آگاهی جامعه است؛ حتی در اجتماعات خصوصی از این وظیفه غفلت نکنند، باشد که مردی یا مردانی بلند همت و غیرتمند پیدا شوند و به این اوضاع نکبت‏ بار خاتمه دهند. باید جوان های تحصیل کرده از این هیاهوی اجانب خود را نبازند، و سرگرم بساط عیش و نوشی که به دستور استعمار برای آنها و عقب نگه داشتن آنها فراهم شده است نگردند. باید اشخاص بیدار، تولید مثل کنند و هرچه بیشتر هم فکر و هم‏ قدم پیدا کنند و صفوف خود را فشرده کنند، و در ناملایماتْ پایدار و جدی و قوی‏ الاراده باشند، و از تواصی به حق و تواصی به صبر، که دستوری است الهی، غفلت نکنند. از خداوند تعالی عظمت اسلام و مسلمین را خواهانم. سلام اینجانب را به آقای آزرم و هرکس که در فکر چاره است ابلاغ نمایید. والسلام علیکم.

روح ‏اللّه‏ الموسوی الخمینی

1 ـ نعمت میرزازاده متخلص به آزرم، شاعر معاصر خراسانی.