بسم الله الرحمن الرحيم

إِذَا السَّمَاء انشَقَّتْ (1) وَأَذِنَتْ لِرَبِّهَا وَحُقَّتْ (2) وَإِذَا الْأَرْضُ مُدَّتْ (3) وَأَلْقَتْ مَا فِيهَا وَتَخَلَّتْ (4) وَأَذِنَتْ لِرَبِّهَا وَحُقَّتْ (5) يَا أَيُّهَا الْإِنسَانُ إِنَّكَ كَادِحٌ إِلَى رَبِّكَ كَدْحاً فَمُلَاقِيهِ (6) فَأَمَّا مَنْ أُوتِيَ كِتَابَهُ بِيَمِينِهِ (7) فَسَوْفَ يُحَاسَبُ حِسَاباً يَسِيراً (8) وَيَنقَلِبُ إِلَى أَهْلِهِ مَسْرُوراً (9) وَأَمَّا مَنْ أُوتِيَ كِتَابَهُ وَرَاء ظَهْرِهِ (10) فَسَوْفَ يَدْعُو ثُبُوراً (11) وَيَصْلَى سَعِيراً (12) إِنَّهُ كَانَ فِي أَهْلِهِ مَسْرُوراً (13) إِنَّهُ ظَنَّ أَن لَّن يَحُورَ (14) بَلَى إِنَّ رَبَّهُ كَانَ بِهِ بَصِيراً (15) فَلَا أُقْسِمُ بِالشَّفَقِ (16) وَاللَّيْلِ وَمَا وَسَقَ (17) وَالْقَمَرِ إِذَا اتَّسَقَ (18) لَتَرْكَبُنَّ طَبَقاً عَن طَبَقٍ (19) فَمَا لَهُمْ لَا يُؤْمِنُونَ (20) وَإِذَا قُرِئَ عَلَيْهِمُ الْقُرْآنُ لَا يَسْجُدُونَ (21) (س) بَلِ الَّذِينَ كَفَرُواْ يُكَذِّبُونَ (22) وَاللَّهُ أَعْلَمُ بِمَا يُوعُونَ (23) فَبَشِّرْهُم بِعَذَابٍ أَلِيمٍ (24) إِلَّا الَّذِينَ آمَنُواْ وَعَمِلُواْ الصَّالِحَاتِ لَهُمْ أَجْرٌ غَيْرُ مَمْنُونٍ (25)

ترجمه:

  به نام خداوند بخشنده بخشايشگر 

در آن هنگام كه آسمان ( كرات آسمانى) شكافته شود، (1)

و تسليم فرمان پروردگارش شود -و سزاوار است چنين باشد- (2)

و در آن هنگام كه زمين گسترده شود، (3)

و آنچه در درون دارد بيرون افكنده و خالى شود، (4)

و تسليم فرمان پروردگارش گردد -و شايسته است كه چنين باشد- (5)

اى انسان! تو با تلاش و رنج بسوى پروردگارت مى‏روى و او را ملاقات خواهى كرد! (6)

پس كسى كه نامه اعمالش به دست راستش داده شود، (7)

بزودى حساب آسانى براى او مى‏شود، (8)

و خوشحال به اهل و خانواده‏اش بازمى‏گردد. (9)

و اما كسى كه نامه اعمالش به پشت سرش داده شود، (10)

بزودى فرياد مى‏ زند واى بر من كه هلاك شدم! (11)

و در شعله‏ هاى سوزان آتش مى‏ سوزد. (12)

چرا كه او در ميان خانواده‏ اش پيوسته (از كفر و گناه خود) مسرور بود! (13)

او گمان مى‏كرد هرگز بازگشت نمى‏ كند! (14)

آرى، پروردگارش نسبت به او بينا بود (و اعمالش را براى حساب ثبت كرد)! (15)

سوگند به شفق، (16)

و سوگند به شب و آنچه را جمع‏ آورى مى‏كند، (17)

و سوگند به ماه آنگاه كه بدر كامل مى‏ شود، (18)

كه همه شما پيوسته از حالى به حال ديگر منتقل مى‏ شويد (تا به كمال برسيد). (19)

پس چرا آنان ايمان نمى‏ آورند؟! (20)

و هنگامى كه قرآن بر آنها خوانده مى ‏شود سجده نمى ‏كنند؟! (21)

بلكه كافران پيوسته آيات الهى را انكار مى‏ كنند! (22)

و خداوند آنچه را در دل پنهان مى‏دارند بخوبى مى‏ داند! (23)

پس آنها را به عذابى دردناك بشارت ده! (24)

مگر كسانى كه ايمان آورده و اعمال صالح انجام داده‏ اند، كه براى آنان پاداشى است قطع‏ نشدنى! (25)

والسلام علیکم و رحمه الله و برکاته

ف - پورسلطان