دل گُل افشان بنما، سوّم شعبان آمد

خامس آل عبا، فخر شهیدان آمد

چه نشستیم ! مهیّای سروری بشویم

بر تنِ خسته ی نیکو صفتان، جان آمد

زین ولادت  ز چه چشمان نبی، گریان شد؟

او که قربان بشود بر سرِ پیمان آمد

بالِ خوشرنگ ملائک، همه فرشِ  قدمش

فخرِ رضوان به سراپرده ی ایوان آمد

هر کسی قدرِ حسین ابن علی(ع) بشناسد

این گواهی بدهد، آیتِ یزدان آمد

کاخ ظلم  و ستم و جور، نگیرد آرام

غاصبان را خبر از هجمه ی طوفان آمد

بدرخشد به جهان، عبرتِ عاشورایی

جلوه ی حق به مصافِ یدِ شیطان آمد

ای مهاجر سخن از عشق نشاید به غزل

آنکه وصفش نتوان گفت به دیوان آمد

برگرفته از کتاب: دشت معرفت