| زهد حضرت علی علیه السلام ...ﻭ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺩﺭ ﻣﻜﺘﻮﺑﻰ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻋُﺜﻤﺎﻥ ﺑﻦ ﺣُﻨَﻴْﻒ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﺮﻗﻮﻡ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﻛﻪ ﺍﻣﺎﻡ ﺷﻤﺎ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﺍﻛﺘﻔﺎ ﻛﺮﺩ ﺑﻪ ﺩﻭ ﺟﺎﻣﻪ ﻛﻬﻨﻪ ﻭ ﺍﺯ ﻃﻌﺎﻡ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﺩﻭ ﻗﺮﺹ ﻧﺎﻥ، ﻭ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﻛﻪ ﺍﮔﺮ ﻣﻦ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﻏﺬﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻋَﺴَﻞ ﻣُﺼَﻔّﻰ ﻭ ﻣﻐﺰ ﮔﻨﺪﻡ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﻫﻢ ﻭ ﺟﺎﻣﻪ ﻫﺎﻯ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺑﺎﻓﺘﻪ ﻫﺎﻯ ﺣﺮﻳﺮ ﻭ ﺍﺑﺮﻳﺸﻢ ﻛﻨﻢ ﻣﻤﻜﻦ ﺑﻮﺩ، ﻟﻴﻜﻦ ﻫﻴﻬﺎﺕ ﻛﻪ ﻫﻮﻯ ﻭ ﻫﻮﺱ ﺑﺮ ﻣﻦ ﻏﻠﺒﻪ ﻛﻨﺪ ﻭ ﻣﻦ ﻃﻌﺎﻣﻢ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﺷﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﺣﺠﺎﺯ ﻳﺎ ﺩﺭ ﻳَﻤﺎﻣﻪ ﻛﺴﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﻧﺎﻥ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﺷﻜﻢ ﺳﻴﺮ ﺑﺮ ﺯﻣﻴﻦ ﻧﮕﺬﺍﺭﺩ، ﺁﻳﺎ ﻣﻦ ﺑﺎ ﺷﻜﻢ ﺳﻴﺮ ﺑﺨﻮﺍﺑﻢ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻃﺮﺍﻑ ﻣﻦ ﺷﻜﻢ ﻫﺎﻯ ﮔﺮﺳﻨﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﻗﻨﺎﻋﺖ ﻛﻨﻢ ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﻣﻘﺪﺍﺭ ﻛﻪ ﻣﺮﺍ ﺍﻣﻴﺮ ﻣﺆﻣﻨﺎﻥ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﻭﻟﻴﻜﻦ ﻓﻘﺮﺍ ﺭﺍ ﻣﺸﺎﺭﻛﺖ ﻧﻜﻨﻢ ﺩﺭ ﺳﺨﺘﻰ ﻭ ﻣﻜﺎﺭﻩ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭ، ﺧﻠﻖ ﻧﻜﺮﺩﻧﺪ ﻣﺮﺍ ﻛﻪ ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﻣﺜﻞ ﺣﻴﻮﺍﻧﺎﺗﻰ ﻛﻪ ﻫﻢّ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﺧﻮﺭﺩﻥ ﻋﻠﻒ ﻣﺼﺮﻭﻑ ﺍﺳﺖ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺑﻪ ﺧﻮﺭﺩﻥ ﻏﺬﺍﻫﺎﻯ ﻃﻴّﺐ ﻭ ﻟﺬﻳﺬ ﺷﻮﻡ.
ﺑﺎﻟﺠﻤﻠﻪ ؛ ﺍﮔﺮ ﻛﺴﻰ ﺳﻴﺮ ﻛﻨﺪ ﺩﺭ ﺧُﻄَﺐ ﻭ ﻛﻠﻤﺎﺕ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻪ ﻋﻴﻦ ﺍﻟﻴﻘﻴﻦ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﺪ ﻛﺜﺮﺕ ﺯﻫﺪ ﻭ ﺑﻰ ﺍﻋﺘﻨﺎﺋﻰ ﺁﻥ ﺟﻨﺎﺏ ﺑﻪ ﺩﻧﻴﺎ ﺗﺎ ﭼﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﺑﻮﺩ.
*منتهی الآمال، باب سیّم، فصل دوم
|
