خلاصه داستان این انیمیشن از این قرار است:

«آقای سام» که تازه به جزیره آمده بود، با دوز‌و‌کلک زمین‌های مردم را می‌گرفت و مجبورشان می‌کرد رعیتش شوند. از وقتی توانست چرخ چاه بسازد، بیشتر چاه‌های آب شیرین جزیره را مال خود کرد و روزگار مردم سیاه شد؛ اما «آقا‌جون» دوست نداشت ما رعیت کسی باشیم؛ برای همین آقای سام از آقاجون و خانواده ما می‌ترسید و بدش می‌آمد. روزی که آقای سام برای پسرانش فرفره آورد، کسی نمی‌دانست چه ماجرای بزرگی در راه است. نوه‌های آقاجون، مسعود و مجید و آمنه و مصطفی با چوب برای خودشان فرفره ساختند؛ اما «دایی‌ محمد» ترسيد و اجازه نداد بچه‌ها بیرون از خانه بازی کنند و گفت پسران آقای سام می‌بینند و اوقاتشان تلخ می‌شود؛ اما بالاخره خبر فرفره‌ساختن بچه‌ها در جزیره پیچید و به گوش آقای سام رسید و خیلی عصبانی شد. دایی محمد فرفره‌ها را در صندوقچه‌ای گذاشت و در آن را قفل زد؛ اما آقاجون گفت ما زیر بار حرف زور نمی‌رویم و گفت قفل در صندوقچه‌ها شکسته شود. یک روز «عمو محمود» آمد به بچه‌ها گفت بیایید چیز بهتر بسازید. روروَک بسازید که بتوانید سوار آن شوید و روی کاغذ تصویر روروَک کشید؛ اما پسران آقای سام ناراحت شدند. آقای سام خانواده آقاجون را تحریم آب کرد؛ اما مردم تلاش می‌کردند به آنها آب برسانند تا کشت آنها از بی‌آبی نسوزد.پیشکار آقای سام پیشنهاد داد همه روروَک‌ها را به ما بدهید و به جایش آب بگیرید. عمو محمود رفت در خانه آقای سام و دادوبیداد کرد. وقتی بچه‌های آقاجون به بقیه بچه‌های جزیره هم روروَک دادند، آقای سام بیشتر عصبانی شد و گفت تحریم را بیشتر کنند و گندم و تخم‌مرغ آنها را نخرند. یک روز تلخ، مجید، مسعود، مصطفی با سر و صورت و روی خونی به خانه برگشتند. «عمو حسن» پیش آقاجون رفت و گفت طاقت ما تمام شده. اجازه بدهید با آقای سام حرف بزنم. قرار شد پيشكار و پسران آقاي سام روروَک‌هاي بچه‌ها را بشکنند؛ اما فرفره‌ها را پس بدهند و در عوض تحریم‌ها کمتر شود. آقاجون هشدار داد که آقای سام سر قول خود نمی‌ماند؛ اما عمو حسن گفت ما بچه‌های شما هستیم، حواسمان هست. یک روز سیاه پسران آقای سام آمدند و روروَک‌ها را شکستند. بچه‌ها ناراحت شدند و گریه کردند؛ اما بچه‌ها بی‌کار نماندند و تصمیم گرفتند چرخ چاه بسازند. چرخ چاه ساختند و از چاه متروک حیاط آب کشیدند و دوباره زمین هامون سیراب شد و گندم‌ها جوانه‌ زدند و آینده جزیره با دستان ما عوض شد.

روزنامه شرق در گزارشی از این انیمیشن آن را چنین توصیف می‌کند:

کار جدید این مؤسسه همانند بقیه کارهای آن نکات زیادی برای انتقاد دارد. در این انیمیشن از موضعی ناامیدانه به دستاورد توافق هسته‌ای پرداخته می‌شود و چهره‌های شاخص کشور با تصویری نه‌چندان محترمانه نشان داده می‌شوند. ظاهرا مؤسسه اوج قصد ندارد دست از ساخت محصولات پرحاشیه بردارد؛ در‌حالی‌که هزینه ساخت این محصولات و اعتبارات تولیدات خود را با حمایت نهادهاي خاص تأمین می‌کند. در این داستان منظور از آقای سام کشور‌های غربی و به‌ويژه آمريكاست. دایی ‌محمد که شخصیتی محافظه‌کار و ترسو است، رئیس دولت اصلاحات است که فرفره‌ها را در صندوق می‌گذارد (تعلیق غنی‌سازی اورانیوم) این مؤسسه حتی از شبیه‌سازی چهره‌ها هم ابایی نداشته و شخصیت‌های کارتونی را با مشخصاتی همانند چهره اصلی طراحی کرده است. مدل ریش و عینک دایی محمد شبیه رئیس‌جمهور دوره اصلاحات است.

عمو محمود چهره جسور و شجاع داستان که مدام به آقای سام اعتراض می‌کند و ایده ساخت روروَک را به بچه‌ها می‌دهد، محمود احمدی‌نژاد است؛ تنها چهره‌ای که سازندگان این انیمیشن آن را تأیید می‌کنند و ظاهرا همچنان به او علاقه دارند. او لباسی روستایی به تن دارد. عمو حسن که با انجام توافق با آقای سام بچه‌ها را غمگین می‌کند، حسن روحانی، رئیس‌جمهور ایران، است که کلاهی بنفش‌رنگ به سر دارد. بچه‌ها «مسعود» و «مجید» و «مصطفی» هم همنام شهدای هسته‌ای هستند. اگر فرفره و روروک را پیشرفت‌هایی در زمینه فناوری هسته‌ای بدانیم مشخص نیست منظور سازندگان این انیمیشن از چرخ چاه دقیقا چیست، مفهوم بخش پایانی این انیمیشن چندان روشن نیست و البته مشخص نیست نویسنده و کارگردان انیمیشن چگونه چنین پایانی را پیش‌بینی کرده و ساخته است.

*پارسینه