| ﺩﺭ ﻣﻌﻨﻰ ﺭﻳﺎ ﻭ ﺩﺭﺟﺎﺕ ﺁﻥ ﺑﺪﺍﻥ ﻛﻪ ﺭﻳﺎ ﻋﺒﺎﺭﺕ ﺍﺯ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩﻥ ﻭ ﻭﺍﻧﻤﻮﺩ ﻛﺮﺩﻥ ﭼﻴﺰﻯ ﺍﺯ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺣﺴﻨﻪ ﻳﺎ ﺧﺼﺎﻝ ﭘﺴﻨﺪﻳﺪﻩ ﻳﺎ ﻋﻘﺎﻳﺪ ﺣﻘﻪ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﻣﺮﺩﻡ، ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻨﺰﻟﺖ ﭘﻴﺪﺍ ﻛﺮﺩﻥ ﺩﺭ ﻗﻠﻮﺏ ﺁﻧﻬﺎ ﻭ ﺍﺷﺘﻬﺎﺭ ﭘﻴﺪﺍ ﻛﺮﺩﻥ ﭘﻴﺶ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﺧﻮﺑﻰ ﻭ ﺻﺤﺖ ﻭ ﺍﻣﺎﻧﺖ ﻭ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﺪﻭﻥ ﻗﺼﺪ ﺻﺤﻴﺢ ﺍﻟﻬﻰ. ﻭ ﺁﻥ ﺗﺤﻘﻖ ﭘﻴﺪﺍ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﺩﺭ ﭼﻨﺪ ﻣﻘﺎﻡ:
- ﻣﻘﺎﻡ ﺍﻭﻝ ﻭ ﺁﻥ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﺩﻭ ﺩﺭﺟﻪ ﺍﺳﺖ:
ﺍﻭﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﻋﻘﺎﻳﺪ ﺣﻘﻪ ﻭ ﻣﻌﺎﺭﻑ ﺍﻟﻬﻴﻪ ﻛﻨﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺍﺷﺘﻬﺎﺭ ﺑﻪ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﭘﻴﺪﺍ ﻛﻨﺪ ﻭ ﻣﻨﺰﻟﺖ ﺩﺭ ﻗﻠﻮﺏ ﭘﻴﺪﺍ ﻧﻤﺎﻳﺪ. ﻣﺜﻞ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺑﮕﻮﻳﺪ: ﻣﻦ ﻛﺴﻰ ﺭﺍ ﺟﺰ ﺧﺪﺍ ﻣﺆ ﺛﺮ ﺩﺭ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﻤﻰ ﺩﺍﻧﻢ. ﻳﺎ ﺍﻳﻨﻜﻪ: ﻣﻦ ﺑﻪ ﻏﻴﺮ ﺧﺪﺍ ﺗﻮﻛﻞ ﺑﻪ ﻛﺴﻰ ﻧﺪﺍﺭﻡ. ﻳﺎ ﺑﺎﻟﻜﻨﺎﻳﺔ ﻭ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﻌﺮﻓﻰ ﻛﻨﺪ ﺑﻪ ﻋﻘﺎﻳﺪ ﺣﻘﻪ. ﻭ ﺍﻳﻦ ﻃﻮﺭ ﺩﻭﻡ ﺭﺍﻳﺠﺘﺮ ﺍﺳﺖ. ﻣﺜﻠﺎ ﺻﺤﺒﺖ ﺗﻮﻛﻞ ﻳﺎ ﺭﺿﺎﻯ ﺑﻪ ﻗﻀﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﭘﻴﺶ ﺁﻣﺪ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ، ﺷﺨﺺ ﻣﺮﺍﺋﻰ ﺑﺎ ﻳﻚ ﺁﻩ ﻳﺎ ﻳﻚ ﺳﺮ ﺗﻜﺎﻥ ﺩﺍﺩﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺳﻠﻚ ﺁﻥ ﺟﻤﻌﻴﺖ ﻣﺤﺴﻮﺏ ﻣﻰ ﺩﺍﺭﺩ.
ﺩﺭﺟﻪ ﺩﻭﻡ ﺁﻧﻜﻪ ﻋﻘﺎﻳﺪ ﺑﺎﻃﻠﻪ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﺩﻭﺭ ﻛﻨﺪ ﻭ ﻧﻔﺲ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺗﺰﻛﻴﻪ ﻛﻨﺪ ﺑﻪ ﻗﺼﺪ ﺟﺎﻩ ﻭ ﻣﻨﺰﻟﺖ ﺩﺭ ﻗﻠﻮﺏ، ﭼﻪ ﺑﻪ ﺻﺮﺍﺣﺖ ﻟﻬﺠﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﻳﺎ ﺑﻪ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﻭ ﻛﻨﺎﻳﻪ.
*چهل حدیث ، امام خمینی (ره)
|
