امام باقر، محمد بن علي بن الحسين عليه السلام لقبش (باقر) است. باقر يعني شكافنده. به آن حضرت (باقرالعلوم) مي گفتند، يعني شكافنده دانش ها.
مردي مسيحي، به صورت سخريه و استهزا، كلمه (باقر) تصحيف كرد به كلمه (بقر) يعني گاو به آن حضرت گفت: (انت بقر؛ يعني تو گاوي!!).
امام (ع) بدون آنكه از خود ناراحتي نشان بدهد و اظهار عصبانيت كند، با كمال سادگي گفت: (نه، من بقر نيستم من باقرم).
مسيحي: تو پسر زني هستي كه آشپز بود.
(شغلش اين بود، عار و ننگي محسوب نمي شود).
مادرت سياه و بي شرم و بدزبان بود.
(اگر اين نسبتها كه به مادرم مي دهي راست است، خداوند او را بيامرزد و از گناهش بگذرد و اگر دروغ است، از گناه تو بگذرد كه دروغ و افترا بستي).
مشاهده اين همه حلم، از مردي كه قادر بود همه گونه موجبات آزارد يك مرد خارج از دين اسلام را فراهم آورد، كافي بود كه انقلابي در روحيه مرد مسيحي ايجاد نمايد و او را به سوي اسلام بكشاند.
مرد مسيحي بعدا مسلمان شد.
*داستان راستان ، شهید مطهری