نزديكان پيامبر «صلي الله عليه وآله» ديده بودند كه در هنگامه وفات رسول خدا «صلي الله عليه وآله» صحبتهاي خصوصي و سري بين آنحضرت و فاطمه «عليها السلام» صورت پذيرفت كه در ابتدا، زهرا«عليها السلام» گريست و در پايان صحبت آنحضرت شاد و خندان، دانه‌هاي اشك را پاك مي‌كرد.
جاي سئوال بود كه علت گريه و سبب خنده و شادي چه بود؟
پس از وفات پيامبر «صلي الله عليه وآله» از حضرت زهرا «عليها السلام» پرسيدند، جواب داد:
در ابتدا رسول خدا «صلي الله عليه و آله» به من اطلاع داد كه جبرئيل هر سال يك‌بار قرآن را به من عرضه مي‌فرمود ولي امسال و هم اكنون دوبار عرضه كرد. من مرگ و وفات خود را نزديك مي‌بينم. دخترم با تقوا باش و صبر پيشه كن.
من با شنيدن اين خبر گريستم، سپس ادامه سخن فرمود:
دخترم هيچ زني در مقام و منزلت مانند تو نيست پس در صبر و بردباري مانند كمترين زنان نباش و اين را بدان كه تو نخستين كسي هستي كه به من ملحق خواهي شد با شنيدن خبر شهادت خود خوشحال شده، خنديدم.
نهج‌الحياة/ ح 99/ ص 174 - فاطمه زهرا«عليها السلام» شادماني دل پيامبر/ص 388.