بترس از تسویف. «تسویف» از ماده «سَوْفَ» است. سوف همین است که می‌ گوییم «سَوْفَ اَقولُ» بعد از این می‌ گویم، «سَوْفَ اَفْعَلُ» بعد از این می‌ کنم. تسویف یعنی مرتب سَوْفَ سَوْفَ کردن، تأخیر انداختن که بعد از این، این کار را می‌ کنم.
و التَّسْویفَ بِاَمَلِک به خاطر اینکه آرزوهای زیادی داری، فرض می‌ کنی که وقت و فرصت باقی است، مرتب سوف سوف می‌ کنی؛ نه، تسویف نکن فَاِنَّک بِیوْمِک وَ لَسْتَ بِما بَعْدَهُ تو مال امروزت هستی نه مال فردایت؛ یعنی تو چه می‌ دانی فردا هستی یا نیستی، زودتر به کار خودت مبادرت کن.
گفتارهایی در اخلاق اسلامی، ص151