نيازمندي گرسنه به محضر حضرت رسول اعظم (صلّي الله عليه و آله و سلّم) آمد ، و تقاضاي غذا کرد (کمبود غذا به گونه ‏اي بود که در خانه حضرت زهراء سلام الله عليها جز اندکي از آن براي کودکانش نبود) ، حضرت امام علي عليه السلام شبانه آن نيازمند گرسنه را به خانه خود برد و ماجرا را به حضرت زهرا (سلام الله عليها) فرمود.
حضرت و افراد خانواده‏ اش همان اندک غذا را به آن ميهمان فقير دادند، و خود در تاريکي در کنار سفره ،دهان خود را تکان مي ‏دادند تا فقير گمان کند که آنها نيز همراه او غذا مي ‏خورند ،فقير از آن غذا خورد و سير شد به تصوّر آنکه افراد خانواده نيز سير شده ‏اند .
صبح آن شب ،حضرت فاطمه (س) و فرزندانش همراه حضرت علي عليهم السّلام نزد حضرت پيامبر (صلّي الله عليه و آله و سلّم) آمدند ، حضرت به چهره آنان که نشانگر گرسنگي آنها بود نگاه کرد و در حالي که خنده بر لب داشت آيه نهم سوره حشر را که در شأن آنان نازل شده بود ، قرائت فرمود:
« … و آنان ( تهي دستان ) را بر خود مقدّم مي‏ دارند ، هر چند که خودشان بسيار نيازمند باشند …»
علاّمه طبرسي ، مجمع البيان ، ج 9 ، ص 60