به این ترتیب که همسر خوب، ما را به انواع خوبی ها تشویق می‌کند و خانه وسیع، عرصه حسنات جاری می شود و روح و روان انسان را آرامش می‌دهد. همسایه خوب، کمک کار ارزشمندی است و مرکب هم عامل استفاده از لحظه‌های عمر انسان.

• داشتن این نعمت‌ها، بدون ویژگی‌های الهی و ارزشی، نه تنها زمینه‌ساز خوشبختی نیست بلکه وبال ما خواهد شد. 

عوامل خوشبختی، تعهد، توجه و توکل است. درواقع پس از راه روشن، بیداری و آگاهی و معرفت؛ تعهد، تلاش، توجه و جهت دهی به اعمال و پاک سازی آنها و توکل در تمام فراز و نشیب های زندگی، از گام های مؤثر دیگر برای رسیدن به خوشبختی هستند.

• این مؤلفه‌ها در عین حال، حقیقتی لبریز از پویندگی و بالندگی‌اند که حضرت علی(علیه‌السلام) همه شیفتگان را به آن دعوت کرده است. 
• ایشان می‌فرماید: «به دانایی و آموخته‌های خود عمل کنید تا به سعادت برسید.»

بدون تلاش و پایداری، دستیابی به نیکبختی و کامیابی، آرزویی دست نیافتنی است بلکه زمانی به خوشبختی خواهیم رسید که ملازم حق و حقیقت شویم.
کسی که در راه صلاح و درستی، تلاش کند، سعادتمند است و کسی که در لذت‌ها و خوشی‌های باطل، گوهر وجود خود را رها کند، بدبخت و شقاوتمند.

•  حضرت علی(علیه السلام) می‌فرمایند: 

«خوشبخت و کامیاب نخواهد شد، کسی که حدود الهی را برپا نداشت. شقاوت پیشگی فراهم نمی‌شود مگر با بی اهمیتی به خداوند. با طاعت پروردگار است که فرد به سعادت دست می یابد و با معصیت او به شقاوت.»
رمز دستیابی به قله رفیع خوشبختی، این است که انسان در عرصه زندگی و مدار حق و بندگی، اخلاق شایسته‌ای پیدا کند و به دور از افراط و تفریط و شکستن حریم دین، گشاده رو و خوش برخورد باشد و با اخلاقی ملایم، سخنانی زیبا و مؤدبانه به زبان بیاورد.