گفتم که : الف، گفت : دگر؟ گفتم : هیچ . در خانه اگر کس است، یک حرف بس است.

بارها گفته ام و بار دگر می گویم :  «کسی که بداند هر که خدا را یاد کند، خدا هم نشین اوست، احتیاج به هیچ وعظی ندارد، می داند چه باید بکند و چه باید نکند؛ می داند که آن چه را که می داند، باید انجام دهد، و در آن چه که نمی داند، باید احتیاط کند. »