زمان : اواخر دى 1356- صفر 1398 (1) 

مكان: نجف، مسجد شيخ انصارى

موضوع: جنايات رژيم پهلوى

مناسبت: فاجعه كشتار مردم قم در 19 دى

حضار: روحانيون، طلاب، و جمعى از مردم

اعوذ باللَّه من الشيطان الرجيم

بسم اللَّه الرحمن الرحيم

تسليت فاجعه قم

من متحيرم كه اين فاجعه را، اين فاجعه بزرگ (2) را، به كى بايد تسليت بگويم؟ آيا به رسول اكرم- صلى اللَّه عليه و آله- و به ائمه معصومين- عليهم السلام- به حضرت حجت- سلام اللَّه عليه- تسليت بگويم؛ يا به امت اسلام، به مسلمين، به مظلومين در تمام اقطار عالَم تسليت بگويم؛ يا به ملت مظلوم ايران تسليت بگويم؛ يا به اهالى محترم قم، داغديده‏ها، تسليت بدهم؛ يا به پدر و مادرهاى مصيبت ديده تسليت بدهم؛ يا به حوزه‏هاى علم و علماى اعلام تسليت بگويم؟ به كى بايد تسليت گفت و از كى بايد تشكر كرد در اين قضايا كه براى اسلام پيش مى‏آيد و اين ملت بيدار ايران در مقابل اين مصيبتها استقامت مى‏كند، كشته مى‏دهد، هتك مى‏شود. بى جهت و بدون هيچ مجوّزى مردم را به مسلسل بستند. و تاكنون آن چه به ما اطلاع دادند گرچه مختلف است لكن هفتاد، در بعضى از خبرگزاريها صد، غالباً كه به ما تذكر داده‏اند صد، دويست و پنجاه، از بعض تلگرافاتى كه‏

__________________________________________________

 (1)- در صحيفه نور (دوره 22 جلدى)، ج 1، ص 267 تاريخ سخنرانى 19/10/56، و نيز در صحيفه نور (دوره جديد)، ج 1، ص 439، 1 بهمن 1356 قيد شده است؛ حال آن كه به استناد فرازهاى پايان سخنرانى، تاريخ ايراد آن بايد پس از تعطيل بازار تهران (27/10/56) باشد.

 (2)- كشتار مردم قم در 19 دى 1356، كه پس از انتشار مقاله توهين آميز «ارتجاع سرخ و سياه در ايران» در روزنامه اطلاعات، مورخ 17/10/1356 روى داد.

-------------------------------------------------------------------------------------------

از اروپا آمده است، يا از امريكا، عدد را سيصد نوشتند و باز هم معلوم نيست.

عدد مجروحين الآن معلوم نيست؛ بعد احصائيه لابد پيدا مى‏كند اگر بتواند. اگر مثل 15 خرداد به درياچه حوض سلطان مردم را نريخته باشند. اگر بتوانند آمار پيدا كنند. گفته شد- تأييد هم شد- كه اشخاصى رفتند كه خون خودشان را بدهند به اين اشخاصى كه محتاج به خون بودند در مريض خانه‏ها، و آنها را گرفته‏اند. و آنهايى كه خون به آنها نرسيده بعضى مرده‏اند، و كشته‏ها را ندادند به صاحبانش. اگر يكى هم اصرار كرده، مى‏گويند پانصد تومان گرفته‏اند براى اين كه كشتند او را. اينها را بايد ما از كى تشكر كنيم؟ به كى تسليت بدهيم؟.

ملت ايران را بايد ما از آن تشكر كنيم. ملت بيدارى است، ملت هوشيار و مقاومى است در مقابل ظلم. در عين حالى كه اين همه ظلم مى‏بيند، اين همه كشته مى‏دهد، در عين حال، مقاومت مى‏كند، ايستادگى مى‏كند. و اين ايستادگى به نتيجه خواهد رسيد. هيچ اشكالى نيست كه بعد از اين كه ملتها بيدار شدند و بعد از آن كه حتى زنها قيام كردند بر ضد دولت و بر ضد اين جباران، يك هم چو ملتى پيروز مى‏شوند ان شاء اللَّه .

اسلحه در دست ناصالحان

من شنيده‏ام كه در زمان رضا خان، مرحوم مدرس به رضا خان- پدر اين خان- گفته بوده است كه من شنيدم كه «شيخ الرئيس» (1) گفته من از گاو مى‏ترسم براى اين كه اسلحه دارد و عقل ندارد. اين حرف اگر از شيخ الرئيس هم مثلًا ثابت نباشد، يك حرفى است حكيمانه كه اسلحه وقتى در دست اشخاص غيرصالح افتاد و ناشايسته چه مفاسدى دارد. از اول، بشر مبتلاى به همين بوده كه اسلحه در دست اشخاص ناصالح بوده است. از اولى كه بشر تمدن پيدا كرد، به خيال خودش، اسلحه‏ها در دست ناصالحها بوده و همه مشكلات بشر همين معناست. تا خلع سلاح نشوند اين اسلحه دارهاى ناشايسته، كار بشر سرانجام پيدا نمى‏كند. انبيا هم آمدند كه اين اسلحه دارهاى بى‏صلاحيتِ بى‏عقل را خلع‏

__________________________________________________

 (1)- بوعلى سينا.

______________________________________________________

سلاح كنند و نتوانستند؛ آنها قلدر بودند. در هر عصرى هم اشخاص لايق كه خواستند اين اسلحه را از نالايقها بگيرند و [خود به‏] دست بگيرند موفق نشدند، و اين اسلحه در دست نالايقها و بى‏عقلها و غيرصالحها بود.

 همه اين مشكلاتى كه شما ملاحظه مى‏كنيد همين معناست. از اولى كه بشر در دنيا آمده است و باب تنازع بين صالح و غيرصالح پيدا شده است، در همه اين دوره‏ها، اسلحه‏ها دست غيرصالحها بوده مگر بسيار كم، بسيار نادر. و با اين اسلحه‏ها چه جنايتها كه واقع شده است.

 حالا ما به آن تاريخهاى خيلى دور نمى‏رويم، اين جنگهايى كه اخيراً- يعنى در اين صد سال- در دنيا اتفاق افتاده است، جنگ اول جهانى، جنگ دوم جهانى، اين جنگهايى كه در ويتنام در اين آخر اتفاق افتاد، اين كشتارهايى كه از مردم شد، براى اين بود كه اسلحه‏ها در دست غيرصالحها بود؛ ناشايسته‏ها اسلحه‏ها را به دست داشتند .

جنايات رضاخان

اين خون ريزيهايى كه در اين پنجاه سالى كه ما ياد داريم و چه تلخيها در ذائقه ما هست از اين پنجاه سال و كمى از شما، يا هيچ يك از شما، تمام اين قضايايى كه در اين پنجاه سال سلطنت غيرقانونى اين روسياهها منعقد شده است ... ما كه سنّمان به كهولت رسيده است مُشاهِد اين سياه بختيهاى مردم و اين جنايات و اين كشتارهايى كه اين قداره دارهاى غيرصالح انجام دادند [بوديم‏].

 از اول كه آن كودتاى اول واقع شد، و ما آن وقت در اراك بوديم، اين به حَسَب چيزهايى كه در راديوهاى آن وقت بعد از اين كه اين جنگ دوم شروع شد، در راديوهاى آن وقت اين مطلب را گفتند، مردم مى‏دانستند تا يك حدودى لكن درست نه؛ تبليغات سوء نمى‏گذاشت درست مردم بفهمند لكن بعد از آن كه آن شخص را، آن آدم سياه رو را، رضا خان را، از ايران بيرون كردند، در راديوى دهلى گفتند كه ما اين را آورديم سر كار و چون خيانت كرد حالا برديمش. رضا خان را از اول انگليسهاى جنايتكار، انگليسهاى غيرصالح كه اسلحه در دستشان بود، رضا خان را اسلحه دار كردند؛ و اين آدم ناشايسته بى‏اصل را با اسلحه آوردند و مسلط  كردند بر مردم ‏و چه جناياتى، چه جناياتى در اين مدتى كه آن مرد سياهروروى كار بود [واقع شد كه‏]، نمى‏شود تشريح كرد .

توطئه «كشف حجاب»

نمى توانيم تلخيهاى آن روزها را براى شما تشريح كنيم. اينها به طور اطمينان در تواريخ محفوظ است و ان شاء اللَّه به انقراض اين دودمان سياه رو تاريخها بيرون مى‏آيد و نوشته‏ها بيرون مى‏آيد و ان شاء اللَّه شماها ببينيد، و اگر ماها و شماها نديديم نسلهاى بعد خواهند ديد، اگر بتوانند تشريح كنند آن جناياتى كه آن مرد كرد. چه خونها ريخت، چقدر از علما را اسير كرد، چقدر به اسم اتحادِ شكل به اين ملت بيچاره فشار آوردند، و چقدر مظلومها را كتك زدند، و چقدر علما را هتك كردند، و چقدر عمامه‏ها را از سر اهل علم برداشتند. و اين مرد بى‏صلاحيت وقتى كه تركيه رفت، آن جا ديد كه آتاتورك يك هم چو كارها و همچو غلطهايى كرده است، از همان جا- از قرارى كه آن وقت مى‏گفتند- تلگراف كرده است به عمال خودش كه مردم را متحدالشكل كنيد. آن وقت منتها به عذر اين كه اين زارعين از باب اين كه در آفتاب مى‏خواهند بروند كار بكنند، كلاه لبه دار داشته باشند تا اين كه توى آفتاب اذيت نشوند! لكن مطلب معلوم بود كه اينها نيست. وقتى هم كه از سفر آمد، كه ديگر فشارها شروع شد.

يك رشته فشارهاى زياد دنبال همين اتحاد شكل بود و جنايات. چقدر علما را در اين قضايا اذيت كردند، تبعيد كردند، بعضى را كشتند. و بهانه دومى كه باز به تقليد از آتاتورك بى‏صلاحيت- آتاتورك مسلحِ غير صالح- باز انجام داد، قضيه كشف حجاب [بود] با آن فضاحت. خدا مى‏داند كه به اين ملت ايران چه گذشت در اين كشف حجاب. حجابِ انسانيت را پاره كردند اينها. خدا مى‏داند كه چه مخَدراتى (1) را اينها هتك كردند و چه اشخاصى را هتك كردند. علما را وادار كردند با سرنيزه كه با زنهايشان در مجالس جشن، يك هم چو جشنى كه با خون دل مردم با گريه تمام مى‏شد، [شركت كنند]. مردم‏

__________________________________________________

 (1)- بانوان.

_________________________________________________________

ديگر هم به همين ترتيب.

 دسته دسته اينها را دعوت مى‏كردند و الزام مى‏كردند كه با زنهايتان بايد جشن بگيريد. «آزادى زن» اين بود كه الزام مى‏كردند، اجبار مى‏كردند با سرنيزه و پليسْ مردم محترم را، بازرگانهاى محترم را، علما را، اصناف را، به اسم اين كه خودشان جشن گرفتند. در بعضى از جشنها، به اصطلاح خودشان، اين قدر گريه كردند مردم كه اينها از آن جشن شايد اگر حيايى داشتند پشيمان مى‏شدند. يك رشته هم اين بود، كه خدا مى‏داند كه چى كردند .

جلوگيرى از مجالس روضه خوانى

يك رشته هم جلوگيرى از منابر و جلوگيرى از روضه خوانى و خطابه به هر عنوان. در تمام ايران شايد گاهى اتفاق افتاد كه عاشورا يك مجلس نداشت. بعضِ از اشخاصى كه يك قدرى مثلًا جرأت داشتند، نصف شب، آخر شب، سحر مجلس داشتند كه اول اذان مثلًا تمام بشود.

همه ايران را از اين فيض و از اين كه حتى ذكر مصيبتى بشود، ذكر حديثى بشود محروم كردند. اين جز اين [بود] كه اسلحه در دست بى‏عقل بود؟ افاضل بايد اسلحه دار باشند. اگر اسلحه در دست ناصالح باشد، آن وقت اين مفاسد از آن پيدا مى‏شود. و آن جناياتى- كشتار عامى- كه در مسجد گوهرشاد واقع شد و دنبال آن علماى خراسان را گرفتند آوردند به تهران حبس كردند؛ علماى بزرگ را حبس كردند و بعضى شان [را] هم محاكمه كردند و بعضى شان [را] هم كشتند.

اسلحه در دست بى‏عقل بود. علماى اصفهان، علماى آذربايجان، اينها، به مجرد اين كه كلمه‏اى گفتند، يك نهضتى كردند، اينها را گرفتند و تبعيد كردند و بردند به جاهايى. علماى آذربايجان مدتها ظاهراً در سُنْقُر بودند. و مرحوم آقا ميرزا صادق آقا- رَحِمَهُ اللَّه- تا آخر هم نرفت به تبريز. يك رشته هم در زمان آن مرد خبيث اين رشته‏ها بود كه چه كردند و قابل ذكر نيست يعنى من كه حافظه ندارم، كسى هم حافظه داشته باشد با يك مجلس و دو مجلس نمى‏شود اين مصايب را ذكر كرد .

كشتارها به دستور شاه

در زمان شماها هم كه مبتلاى به اين شاخدار بى‏عقل شديد، گمان نكنيد كه يك تفنگ [تير] انداخته بشود در ايرانْ طرفِ يك آدمْ بدون اذن شاه. هيچ هم چو گمانى نكنيد كه رئيس نظميه قم، رئيس سازمان (1) قم، پليس قم، يك هم چو جرأتى داشته باشد كه تفنگ بزند و مردم كشى كند. هيچ، گمان اين مطلب را هيچ عاقلى نبايد ببرد. تمام اينها گزارش داده مى‏شود كه وضع اين طور است، و تصريحاً خود اين خبيث بايد دستور بدهد كه بزنيد.

 15 خرداد را خود اين خبيث از قرارى كه گفتند در طياره، در هليكوپتر، چرخ مى‏زد [ه‏] و فرمان مى‏داده. فرمان مى‏داده كه به لشكرهاى خارجه دنيا! (2) لشكرهايى كه هجوم آوردند به ايران، به آنها حمله كنند! اين بى‏عرضه‏ها كه در مقابل سلاطين يا در مقابل رئيس جمهورها، خصوصاً رئيس جمهور امريكايى، بالفعل اين قدر خاضعند و اين قدر چاپلوسند و خودشان را وابسته و پيوسته به اينها مى‏دانند، همين بى‏عرضه‏ها، از بى‏عرضگى شان وقتى كه وارد مى‏شوند در جمعيت خودشان، چون مسلط هستند اينها را اذيت مى‏كنند. آن جا دستبوسى مى‏كنند و چاپلوسى، وقتى كه مى‏رسند به مملكت خودشان شروع مى‏كنند به كارهاى هرزگى.

 من قبلًا كه مى‏گفتند آزاديهايى داده‏اند، همين جا اين مطلب را به آقايان عرض كردم كه اگر اين آدمْ نوكرى خودش را تحكيم كند با اين كارتر خبيث، اين دفعه يك سيلى به صورت مردم بزند كه بالاتر از همه. لكن ما نمى‏دانستيم به اين زودى، هم چو دنبال اين كه- دنبال اين معنا كه با كارتر حسابش را تمام كرد و نوكرى‏اش را تثبيت كرد، بهانه درست كند كه ضرب شست نشان بدهد.

بهانه درست كردند در قم؛ و الّا قم آن طورى كه همه نقل مى‏كنند، آن طورى كه اشخاص نقل مى‏كنند- غير مطبوعات خودشان- آنهايى كه بودند در آن جا، با آرامش مردم داشته‏اند مى‏آمدند و مى‏خواستند عرض حالشان را به علما بكنند، يكى از بين آنها،

__________________________________________________

 (1)- ساواك..

 (2)- سخن طنزآميز امام، اشاره است به ادعاى رژيم شاه كه مردم بپاخاسته در قيام 15 خرداد را لشكرهاى خارجى و بيگانه مى‏ناميد..

_______________________________________________________

از خودشان وادار مى‏كردند آنها، يك سنگى زده يك جايى را شكسته؛ هجوم كردند و تيراندازى كردند. 15 خرداد هم همين بود. 15 خرداد هم غائله را ... مردم البته خودشان براى- فرض كنيد كه- مصالحى قيام كرده بودند لكن شلوغ كارى نبود در كار. اينها يك دسته‏اى خودشان در تهران [درست‏] كردند، كتابخانه‏اى را آتش زدند و جايى را، دكانى را غارت كردند و بهانه درست كردند، با بهانه مردم را به مسلسل بستند. بهانه درست كردند.

اين جنايت اخير هم كه با بهانه واقع شد و الّا مردم كه نمى‏خواستند جنگ بكنند. كسى كه اسلحه ندارد كه با يك گاوِ اسلحه دار نمى‏تواند جنگ بكند. جنگى در كار نبوده.

لكن ايشان بايد بفهماند كه من ديگر، آن آدمى كه قبلًا بود، نرفته [و] ملاقات نكرده بود، نيستم! من ملاقات كردم، من كارم را درست كردم، من تحكيم كردم نوكرى را. ديگر شما حق نداريد كه خيال كنيد كه من نخير، ديگر وابسته نيستم، من وابسته‏ام! من مى‏كشم! اين اشْتُلُمْها و الْدُرُمْها (1) براى همين معناست كه مى‏خواهد به مردم ضرب شست نشان بدهد كه مبادا يك وقتى يك چيزى، يك كسى، خيال بكند. لكن بد خوانده بود؛ نمى‏دانست كه با اين كشتارْ چه فضاحتى به سرش در مى‏آيد.

آدمى كه مى‏گويد يك ملت همه با من موافقند، همه رأى دادند به اين كه مثلًا اين انقلاب سفيد خونين، همه رأى به من دادند، مردم سرتاسر ايران بر ضد ايشان قيام كرده‏اند؛ از قم شروع شد، تهران، و رفت تا خراسان و آذربايجان و از آن طرف تا كرمان و از آن طرف تا اهواز و- عرض مى‏كنم كه- آبادان؛ سرتاسر ايران قيام كردند بر ضد ايشان. اين اشخاصى كه ايشان ادعا مى‏كرد كه همه با من موافقند، ما همه هستيم، همهْ ما را مى‏خواهند، ملتْ من را مى‏خواهد، اگر يك روز اين سرنيزه امريكا از سر اين برداشته بشود، در خودِ دربارْ پوستِ اين آدم را مى‏كنند، خود دربار. يك روز يك هم چو تجربه‏اى آقاى كارتر بكند، رها كند اين ملت ضعيف را، رها كند اين مردم را، اين سازمانهايى كه به گوش ما مى‏رسد سازمان مثلًا چه و

__________________________________________________

 (1)- پرخاشها و تهديدها.

_____________________________________________________

كذا. همه‏اش بازى است؛ امنيتى در كار نيست كه سازمان امنيت اين جا باشد يا امنيت عمومى باشد. اينها همه براى بازى دادن مردم است .

كمونيسم مخدر است

مى خواهند مردم را نظير كمونيستى ... كمونيستى يك مخدرى است براى مردم. نه اين است كه يك چيزى، يك حلِ عقده‏اى مى‏كند. مگر مى‏شود كسى كه خودش آدم نيست براى آدمها كار بكند؛ مگر مى‏شود كه يك مسلح غير صالح براى مردم ضعيف كار بكند. من خودم شاهد اين قضيه بودم كه وقتى كه در همين جنگ عمومى (1) كه بنا بود سران لشكرها، سران دوَل، در ايران با هم ملاقات بكنند، استالين آن وقت رئيس شوروى بود- اين استالينى كه حالا هم عكسهايش را مى‏اندازند و چه مى‏كنند؛ گر چه اخيراً ديگر آبرويى ندارد لكن ايشان رئيس شوروى بود- آن دوتاى ديگرى كه يكى‏اش از امريكا بود و يكى‏اش از انگلستان بود، اينها با امر عادى آمدند، رفتند- آن طور كه نقل مى‏كردند آن وقت- رفتند به سفارتخانه‏هاى خودشان؛ و بنا بود در تهران يك جلسه‏اى داشته باشند. لكن استالين كه همه به او برادر مى‏گفتند و همه مى‏گفتند ما همه با هم، مثل هم هستيم و براى مردم دلسوزى مى‏كرد و «قارداش» (2) به او مى‏گفتند، ايشان، مى‏گفتند حتى گاوى كه از آن شير مى‏خواهد بخورد آورده‏اند همراهش كه مبادا از گاوهاى ايران شير بخورد! گاو را با طياره‏اى كه حامل خودش بوده، حامل يك گاو هم بوده! هم او اسلحه دار بى‏عقل و هم خودش اسلحه دار بى‏عقل! بلكه خدا مى‏داند كه او بدتر از آن رفيقش بود! خدا مى‏داند كه اين طور بود. ايشان، اين آدم، با حتى گاو شيرده آمد و وارد شد. و اين را ديگر خودم با چشمم ديدم كه از بين راه خراسان، از شاهرود يا يك قدر جلوتر (اين ديگر منطقه آنها بود، منطقه شوروى بود؛ ايران را به چند منطقه قسمت كرده بودند، آن منطقه شوروى بود) من خودم ديدم كه- ما با اتوبوس مى‏رفتيم براى زيارت-

__________________________________________________

 (1)- جنگ جهانى دوم (1945- 1939)..

 (2)- لغت تركى به معنى برادر.

_______________________________________________________

اين سربازهاى آنها مى‏آمدند گدايى مى‏كردند جلوى اتومبيلها. يك دانه سيگار وقتى كه به او مى‏دادند، اين قدر خوشحال مى‏شد كه دستش را پشتش مى‏گذاشت و شروع مى‏كرد سوت زدن. كمونيستى براى اين است كه مردم را بازى بدهند. مگر مى‏شود كسى به مبادى غيبى اعتقاد نداشته باشد و در فكر مردم باشد و در فكر اصلاحات؟ بازى است همه‏اش.

اين اسلحه دارها يك دفعه- فرض بفرماييد كه- كتك و بساط است، يك وقت هم با تبليغات توأم با هم. الآن هم مى‏بينيد كه زده‏اند مردم را كشته‏اند، اين همه جنايت وارد كرده‏اند. حالا تبليغات را ببينيد. تبليغات دست خودشان است. تبليغات را ببينيد چه مى‏كند؛ همه گناهها را گردن مردم مى‏اندازد، و كشته‏ها هم شش تا بوده‏اند كه چند تاش زير پاى مردم رفته، يك بچه سيزده ساله؛ يك چيزى از طرف آنها- جنايتى- واقع نشده! اينها تبليغات دست خودشان است. از آن طرف اين طور تبليغات مى‏كنند، از آن طرف اين طور كشتار مى‏كنند. تمام اين مفاسد براى اسلحه دار بودن غيرصُلَحاست. صلحا بايد اسلحه داشته باشند .

عدالت، شرط اصلى زمامداران اسلام

اسلام خدايش عادل است، پيغمبرش هم عادل است و معصوم، امامش هم عادل و معصوم است، قاضى‏اش هم معتبر است كه عادل باشد، فقيهش هم معتبر است كه عادل باشد، شاهد طلاقش هم معتبر است كه عادل باشد، امام جماعتش هم معتبر است كه عادل باشد، امام جمعه‏اش هم بايد عادل باشد- از ذات مقدس كبريا گرفته تا آن آخر. زمامدار بايد عادل باشد؛ وُلاتشان (1) هم بايد عادل باشند.

اين وُلاتى كه در اسلام مى‏فرستادند، واليهايى كه مى‏فرستادند به اين طرف و آن طرف، امام جماعتشان هم بود، بايد عادل باشد. اگر عادل نباشد، اگر عدالت در بين زمامداران نباشد، اين مفاسدى است كه داريد مى‏بينيد. اسلحه دست اشخاص غيرصالح، اسلحه دست اشخاص ناصالح، اشخاص بى‏انصاف، بى عدالت.

__________________________________________________

 (1)- جمع والى به معناى حاكمِ ايالت..

_____________________________________________________

ادعاى اصلاحات ارضى و آزادى زنان

اينها از اين طرف آدم كشى مى‏كنند، از آن طرف «عدالت اجتماعى، عدالت اجتماعى»! از آن طرف فشار مى‏آورند به زنها كه بايد بى‏حجاب بشويد، از آن طرف «آزادى نسوان، آزادى نسوان»! اينها مضحكه است؛ اين آزادى مضحكه است، آزادى نيست. از آن طرف «اصلاحات»- «اصلاحات ارضى»، از آن طرف بازار براى امريكا درست مى‏كنند! تمام «اصلاحات ارضى» ما اين شد كه ما [كه‏] يك گوشه‏اى از مملكتمان براى تمام مملكتمان آذوقه داشت باقى‏اش بايد برود بيرون و پول بگيرند، حالا هر چى دست مى‏زنى مى‏گويند از خارج بايد بيايد! آن وقت هم افتخار مى‏كنند به اين كه ما آنيم كه گندم از خارج آورديم، جو از خارج آورديم، پرتقال از خارج آورديم، تخم مرغ از خارج آورديم! گريه دارد اين، و حيا در كار نيست. اصلاحاتشان هم يك هم چو اصلاحاتى است كه همه آن مفسده است.

آن وقت مى‏گويند كه همه علما موافق با اصلاحاتى است كه ما كرديم و با «انقلاب سفيد». در تمام ايران اگر يك عالِم تو پيدا كردى كه موافق با انقلاب خونين تو باشد، حق دارى بگويى همه علما. اين معممى كه خودت درست كردى را بگذار كنار، اين كه عالِم نيست. معممى كه خودت عمامه سرش گذاشتى و مى‏رقصانيش هر جورى دلت مى‏خواهد، خوب، البته در هر جا يك هم چو چيزى يكى- دو تا هست.

 اما تو در ائمه جماعت تهران يك امام جماعت پيدا كن كه موافق با تو باشد؛ كه بگويد من موافقم. در تمام ائمه جماعت ولايات يك امام جماعت پيدا كن كه بگويد من با تو موافقم. در قم تو يك ملا پيدا كن كه بگويد من با تو موافقم. خوب، حيا در كار نيست. همه مفسده‏ها را انجام مى‏دهند، همه كارهاى خلاف را انجام مى‏دهند، و بعد براى اين كه مردم را بازى بدهند مى‏گويند كه «با من همه علما موافقند، يكى هم كه اهل اين جا نيست مخالف است»!.

اسلحهْ دست بى‏اصل و دست غيرصالح است. همه اسلحه‏ها را ملاحظه كنيد، يك نظر عمومى بكنيد. قلم خودش يكى از اسلحه هاست؛ اين قلم بايد دست اشخاص صالح و دست افاضل باشد. وقتى كه قلم دست اراذل افتاد، مفسده‏ها زياد خواهد شد. الآن قلم‏ دست اراذل است، در يك محيطهايى و در يك جنبه هايى. و اين اراذل هر چه آن رذلِ فوقشان انجام مى‏دهد، به يك صورت زيبايى، با يك قلم شيوايى، اينها خوب بزك كرده نشان مى‏دهند. اين جنايتى است كه از قلم به اين ملت مى‏خورد. مفسده هايى كه آنها مى‏كنند، جناياتى كه آنها مى‏كنند، خون ريزيهايى كه آنها مى‏كنند، اين اهلِ قلم غير صالح كه اين حربه در دستش است، اين با قلم فرسايى خودش، و مى‏نشيند توى خانه‏اش و قلم فرسايى مى‏كند و همه چيزها را وارو نشان مى‏دهد، هر مطلبى شده باشد عكسش مى‏كند. اين هم يك رشته است كه قلم بايد دست اشخاص صالح باشد .

فرهنگ، مبدأ خوشبختيها و بدبختيها

فرهنگْ مبدأ همه خوشبختيها و بدبختيهاى ملت است. اگر فرهنگْ ناصالح شد، اين جوانهايى كه تربيت مى‏شوند به اين تربيتهاى فرهنگ ناصالح، اينها در آتيه فساد ايجاد مى‏كنند. فرهنگ استعمارى، جوان استعمارى تحويل مملكت مى‏دهد. فرهنگى كه با نقشه ديگران درست مى‏شود و اجانب براى ما نقشه كشى مى‏كنند و با صورت فرهنگ مى‏خواهند تحويل جامعه ما بدهند، اين فرهنگْ فرهنگ استعمارى و انگلى است. و اين فرهنگ از همه چيزها، حتى از اين اسلحه اين قلدرها بدتر است. اين قلدرها اسلحه شان بعد از چند وقت مى‏شكند، و حالا هم شكسته، اما وقتى فرهنگ فاسد شد، جوانهاى ما كه زيربناى تأسيس همه چيز هستند از دست ما مى‏روند و انگل بار مى‏آيند، غرب زده بار مى‏آيند.

اينها را از همان اول، از همان كلاسهاى اول، توى ذهنهايشان هى مطالبى مى‏كنند تا برسند به آن بالا. اگر فرهنگْ فرهنگ صحيح باشد جوانهاى ما صحيح بار مى‏آيند. اگر فرهنگْ فرهنگ حق باشد، فرهنگ الهى باشد، فرهنگى باشد كه براى منفعت اهل ملت، براى منفعت مسلمين باشد، اين افرادى كه مى‏بينيد كه الآن سر كار هستند، اينها از آنها بيرون نمى‏آمد. فرهنگ ما يك فرهنگ استعمارى است، فرهنگ ما در دست صُلَحا نيست، صالح اداره‏اش نمى‏كند .

دانشگاه استعمارى

اگر دانشگاه ما يك دانشگاه صحيح استقلالى بود، مستقل بود، و اشخاصى كه در آن جا- اگر صالحى هم در آن جا باشد- مى‏توانستند كه كارى را كه مى‏خواهند و صلاح است انجام بدهند، روزگار مملكت ما به اين جا نمى‏رسيد؛ و به بدتر از اين كه نسل آتيه شايد- خداى نخواسته- بشود. دانشگاه ما را اشخاصى قبضه كردند كه اينها خودشان انگل هستند، و خودشان استعمارى هستند، و خودشان نوكرمآب هستند. و تمام اينها سرچشمه‏اش همان يك نفر آدم است. حالا مگر در دانشگاه اگر يك معلمى، يك استادى، بخواهد يك چيزى بگويد، قدرت دارد؟ مگر سازمان امنيت به امر «اعليحضرت» مى‏گذارد كه يك هم چو حرفى بشود؟ اگر دانشگاه ما يك دانشگاه صحيحى بود، اين جوانهاى ما كه در دانشگاه مى‏خواهند يك حرف حقى را بزنند، با پليس خفه شان نمى‏كردند. دختر را مى‏زنند، پسر را مى‏زنند، جوان را مى‏زنند، حبس مى‏كنند، چه مى‏كنند! خوب براى اين است كه دانشگاه ما استقلالى ندارد. دانشگاهْ ما نداريم. دانشگاهى كه يك نفر آدم بر آن حكومت كند، اين دانشگاه نمى‏شود. محيط علم بايد محيط آزاد باشد .

تبعات مجلس ناصالح و غير ملى

اگر مجلس ما يك مجلس صالحى بود و اين ابزار دست صُلَحا بود، اين قوانين را مى‏گذاشتند بگذرد؟ مصونيت مستشارهاى امريكايى كه ذلت ايران و ننگ ايران است و بود، اينها مى‏گذاشتند تصويب بشود؟ مجلسْ ما نداريم. يك عده اشخاص مأمورند. همان مأمور سازمان امنيت، اسمش را گذاشته «مجلس». اينها مأمورند همه شان. اگر اينها آزاد بودند و اگر مجلس ملى بود و مال مردم بود كه نمى‏گذاشتند اين همه اسلحه بخرند؛ نفت ما را بدهند و آهن بخرند، آهنى كه نمى‏توانند به كار بيندازند؛ خودشان هم متحيرند؛ بايد مستشار امريكايى و متخصص امريكايى بيايد نشان بدهد. و به اينها هم نشان نمى‏دهند. آنها يك جانورهايى هستند كه به اين حرفها تسليم نمى‏شوند. آنها آمدند اين جا با حقوقهاى گزاف، حقوقهاى گزاف كه ما اطلاع نداريم؛ تصورش هم نمى‏كنيم كه اينها هر يكى شان ماهى چقدر مى‏گيرند، همين قدر عددشان را مى‏گويند زيادند. مستشارها و تَبَعاتشان چند صد نفر، يا چند هزار نفر- من الآن نمى‏دانم- و آن وقت با چقدر، شصت هزار نفر- ظاهراً گفتند- با چقدر حقوق؛ هر يك چقدر حقوق از اين ملت مى‏گيرند. از جيب اين فقرا و بيچاره‏ها در مى‏آورند و به جيب اين گردن كلفتها مى‏ريزند. و آن وقت اينها مگر به نظامى ما تعليم نظامى مى‏دهند؟ اينها مى‏خواهند اين نظاميها را همين طورى نگه دارند كه هر طورى دلشان مى‏خواهد عمل بكنند .

شاه، منشأ تمام مفاسد

اگر ما يك ارتش انگلى نداشتيم و يك ارتش مستقل داشتيم، اجازه نمى‏داد كه مستشارها بيايند همه چيزها در تحت دستور آنها باشد؛ و اينها صاحب منصبهايشان جز آلت هيچ چيز نباشند. براى اين كه ارتش ما هم يك ارتشى [مستقل‏] نيست؛ همه‏اش در تحت نظر يك آدم است. يك آدم فاسد همه چيز را فاسد كرده. يك بز فاسدِ كچل مى‏گويند يك گله را كچل مى‏كند. اين فساد، همه فسادها ... منتها ايران از باب اختناقى كه هست نمى‏توانند دست بگذارند روى آن كه همه مفسده‏ها زير سر اوست. مى‏گويند مأمورين، مأمورين! آقا مأمورين از كى امر دارند كه بكشند مردم را؟ از كى امر دارند كه بريزند توى مدرسه حجتيه و طلبه‏ها را بكشند؟ از كى امر دارند كه در چهار راهها مسلسل را بكشند و مردم را بكشند؟ (1) مگر كسى مى‏تواند امر بدهد الّا خود آن مردك؟ از خود اوست همه اين مفاسد. مگر مجلس حق دارد كه يك كلمه‏اى بگويد بدون اذِن اين مردك؟ مگر ارتش حق دارد يك كلمه بگويد بدون اذِن اين؟ مگر قضات ما آزادند؟ مگر استقلال قضايى ما داريم؟ قضات ما هم حربه قضا دستشان است و صلاحيت هم ندارند. اشكال اين است كه چرا رفتى قاضى شدى؟ مى‏گويى نمى‏توانم حكم حق بكنم؛

__________________________________________________

 (1)- اشاره به واقعه قم در 19 دى 1357 كه تظاهرات اعتراض آميز مردم و علما در چهارراه فاطمى شهر قم با يورش مسلحانه نيروهاى انتظامى رژيم شاه مواجه گرديد و اين واقعه سر منشأ قيامها و چهلمهاى پياپى شد و نهايتاً به سقوط رژيم شاه منجر گرديد.

__________________________________________________

خوب، غلط كردى رفتى قاضى شدى، رها كن. الآن اداره مملكت ما، هر گوشه‏اش را دست بگذاريد، اسلحه دست غيرصالحها هست. و سَرِ همه امور هم برمى گردد به دربار، و برمى گردد به اين شخص. اين را بايد از بين برد.

من نمى‏دانم كه اين ارتش چرا خواب است. آخر چرا اين قدر ذلت مى‏كشد. چند روز بيشتر نگذشته بود از رفتن كارتر زهرمارى، اين بساط را درست كرد. حالا هم اولش است؛ اگر مجال به او بدهند اوّلش است، اگر تنبه پيدا نكرده باشند كه چند نفر را كشتند و يك هياهويى پيدا شد كه موجش در همه دنيا رفت و همه عالَم فهميدند و راديو صدايش را به خارج و همه جا پر كرد. راديوى خودشان هم هر چه مى‏خواهد بگويد. مگر مردم ديگر بازى مى‏خورند از اين حرفها.

 ملت بيدار شده. آقا، مردم بيدار شدند؛ اگر مردم بيدار نبودند كه بازارها را اين جور نمى‏بستند. روز جمعه، روز پنجشنبه- از قرارى كه هم نقل شده است و هم مقاماتِ اطلاعات رسمى اطلاع داده‏اند- بازار تهران اعتراضاً تعطيل شده. و مسئله تعطيل بازار تهران يك امر عادى نيست، يك امر خلاف عادت است. هيچ كس نمى‏تواند اين كار را بكند. اين احساسات و بيدارى ملت است كه اين كار را انجام داده. اين آقا كه مى‏گفت كه «همه با من موافقند»، اين بازار تهران، آن هم بازار اهواز، آن هم اصفهان، آن هم شيراز! اين كيفيت زندگى ماست.

لزوم اتحاد همه اقشار

ما اميدواريم كه همه طبقات، چه طبقات علما و مجتهدين و چه طبقات محصلين علوم دينيه و چه بازاريها- بازرگانها و چه لشكريها و كشوريها، كه همه خون دل مى‏خورند از دست اين خبيث، ما اميدواريم كه تمام اينها دست اتحاد به هم بدهند، احزاب سياسى ما مستقلًا كار نكنند، همه با هم روابط داشته باشند. همان طورى كه حالا در اين قصه - قضيه اخير- همه اظهار تنفر كردند؛ و هم بعض احزاب سياسى اظهار تنفر كردند، و هم علما و هم اهل بازار و هم دانشگاهيها و همه. هم خارجيها براى ما تلگراف كردند و اظهار تنفر خودشان را از دستگاه كرده‏اند؛ از امريكا، از اروپا. و آنها بعضى شان نوشتند سيصد نفر در اين قضيه از بين رفته است .

مژده قطع ريشه فساد

من اميدوارم كه همه جبهه‏ها، همه جبهه‏ها با هم هم دست بشوند. و اگر ملت به همه ابعادش هم دست بشود، اين اسلحه از دست اين ناصالحها خلع مى‏شود و شاخ اين گاو شكسته مى‏شود. تشتت نكنند، اسباب تشتت فراهم نكنند. با بهانه‏هاى جزئى و بچه گانه با هم جنگ نكنند، با هم در نيفتند. اين چيزها را آنها درست مى‏كنند و بين مردم درست مى‏كنند تا مردم را به هم مشغول كنند و استفاده كنند. بيدار بشوند مردم؛ شده‏اند ان شاء اللَّه. و با هم بشوند، مجتمع باشند تمامشان. با هم دست به هم بدهند و ان شاء اللَّه به حول و قوه خدا با دست هم دادن شما به هم و تفاهم همه جبهه‏ها با هم، به زودى قطع مى‏شود اين ريشه؛ بزودى ان شاء اللَّه قطع مى‏شود؛ ان شاء اللَّه.

و من از خداى متعال سلامت همه را خواهانم. و من تشكر خودم را به همه طبقات، به همه از اين كه علماى اسلام را تنها نگذاشتند و همه جبهه‏ها خصوصاً علماى اعلام، خصوصاً بازاريها [ى‏] بزرگوار، من تشكر از همه آنها مى‏كنم. و از همه آنها استدعا دارم كه هم دعا به اسلام بكنند، و هم جبهه‏هاى خودشان را محكم كنند و واحد كنند. و كلمه واحده باشد و آن كلمه واحده، قطع ايادى ظَلَمه و ايادى اجانب باشد؛ بلكه اين مملكت يك سروسامانى پيدا بكند و دست اجانب از آن كوتاه بشود؛ منافعى كه خود مملكت ما دارد صرف ضعفا و صرف مصالح خود اهل مملكت بشود و همه چيزش درست بشود. و اين نمى‏شود الّا اينكه خلع بكنند اين سلاح را از آنها. و اميد است ان شاء اللَّه خلع بشود اين سلاحها.

 والسلام عليكم و رحمة اللَّه‏

منبع : صحيفه امام ، جلد سوم ، صفحه 296 تا 310

(استفاده بدون ذكر نشاني سايت جايز نيست)