نسل اول شاید تشنه ی روح اسلامی در جامعه بود.

نسل اول شاید رابطه ی عمل و عکس العمل را می دانست.

نسل اول شاید برای اعتقادات دینی خود ارزش قائل بود.

نسل اول تشنه بود، و راه خمینی(ره)، مسیر زلال ترین چشمه را برایش رهنمون شد.

نسل دوم شاید پذیرفت آن چه را که از نسل اول دیده بود.

نسل دوم شاید کم تر در مقابل هجمه های فرهنگی پیدا و ناپیدا قرار گرفته بود.

نسل دوم شاید هنوز به زمان آرمانی که برایش انقلاب کرده بودند، نزدیک و آشناتر بود.

اما نسل ها شاید، مفاهیم را درست منتقل نکرده اند، شاید خط انتقال معارف جایی کم رنگ شده است…

به نسل سوم گفتند که حجاب زینت زن است؛

حجاب مصونیت است نه محدودیت؛

حجاب داشتن بسیار آسان است؛

عشق به معبود، عمل به دستورات را آسان می کند؛

با حجاب، زن زیباتر به نظر می رسد،

مبنا این نیست که بگویم حرف های بالا غلط است اما

نسل سومی یا حتی نسل چهارمی عزیز!

من به تو حقیقت را می گویم

حجاب داشتن سخت است

در گرمای تابستان تحمل چیزی مثل چادر سیاه سخت است

حجاب زیبایی زن را می پوشاند

جمع کردن چادر، کار راحتی نیست

این که نتوانی دستانت را آزادانه حرکت دهی سخت است

این که یک دستت به چادرت باشد، و دست دیگرت شاید کیف وکلاسور،سخت است.

اگر من و تو پوشش صحیح را، چه چادر باشد، و چه مثلا مانتویی و مقنعه ای مناسب، بپذیریم، باید با چشم باز و علم به سختی، آن را بپذیریم، برای هدف های والاتر، هدف های والایی که هیچ تناسبی با هدف والای جومونگ ندارد، هنر است، نه به زور و اجبار خانواده و اجتماع و … 

این را فقط به تو می گویم عزیز دلم…

بشر تا سختی نکشد، آدم نمی شود!

و به قول شهید بهشتی : بهشت را به بها می دهند نه به بهانه!

برگرفته از وبلاگ شیخ معصومه