رئیس جمهور در اجلاس روز جهانی مسجد با تاکید بر اینکه مسجد جای سیاست هست اما جای حزب نیست، اظهار کرد: در مسجد باید مسائل مهم سیاسی، اجتماعی و مشکلات جهان اسلام بیان شود اما یک مسجد نباید تبدیل به تبلیغی برای یک حزب شود چون در این صورت از هدف ایجاد وحدت و اتحاد میان امت اسلامی دور شده و حتی گاهی باعث تفریق مومنان می‌شود.

ایشان به نکته ای حسّاس و کلیدی اشاره فرمودند، اگر کمی تاریخ دو دهه ی اخیر را ورق بزنیم اهمیّت این سخنان بیشتر آشکار می گردد

با شروع تبلیغات انتخاباتی دوره ی چهارم مجلس شورای اسلامی به ناگاه بسیاری از مساجد که مرکز تعالیم عالیه ی وحدت بخش اسلامی بودند و به هیچ وجه فعالیتهای جناحی را برنمی تابیدند (مگر مساجدی محدود)، سردرِ مساجدشان به پلاکارهای نامبارکی با مضمون (ستاد تبلیغاتی ...) آراسته شد! و این اقدام به معنای واقعی یعنی کشاندن اختلافات جناحی به داخل صفوف بهم فشرده نمازگزاران، چرا که تا پیش از آن دعواهای جناحی جایی در اغلب مساجد نداشتند و آن عده هم که دارای دیدگاههای جناحی بودند شانه به شانه دیگر برادران مسلمان در نماز جماعت و مراسم وحدت آفرین شرکت می کردند، فراموش نمی کنیم که ائمه محترم مساجد در حفظ این وحدت نقشی هوشمندانه ایفا نمودند و حتی در آستانه ی هر انتخاباتی با دعوت از سخنرانان بی طرف و مدافع نظام مقدّس جمهوری اسلامی، تمام همّ خود را به تشویق مردم برای شرکت در انتخابات به منظور تقویت سیاست های کلّی نظام جزم کرده بودند و چنانچه بعضا خود دیدگاههای جناحی  داشتند به هیچ وجه در اهداف عالیه ی مسجد دخیل نمی کردند و این دیدگاه آقای روحانی را به منصه ی ظهور گذاشته بودند که "مسجد جای سیاست هست امّا جای حزب نیست"

تا آن روزها چنان شور و نشاطی در مساجد حاکم بود که اکثر اوقات مردم خاصه جوانان و نوجوانان در مساجد می گذشت، امّا با کمال تاسف از همان دوران مساجد وارد عرصه ی کشمکش های جناحی شدند و چه آسان منافع جناحی بر منافع نظام ارجععیّت یافت!، نتیجه اینکه آن شور و حال از مساجد زدوده شد، آن دسته از فعّالان مساجد که مخالف این جناح بازی ها در خانه ی خدا بوده و اعتقاد داشتند که مسجد دفتر حزب نیست وقتی دیدند فریاد اعتراض شان در آن هجمه ی سنگین جناح تمامیّت خواه به جایی نمی رسد به ناچار صحنه مسجد را ترک نمودند، چرا که اساسا در برنامه ریزی و طرّاحی جدید جایی برایشان تعریف نشده بود و از آن پس کمتر شاهد صفوف متّحد و بهم فشرده در اکثر مساجد هستیم

و اینک اگر براستی بر آنیم که مسجد به آن دوران اقتدار و شکوفایی بازگردد و دوباره شاهد آن صفوف دشمن شکن باشیم، باید غبار فعالیّت های جناحی را از مساجد بروبیم و این شعار را بر سر در تمامی مساجد نصب کنیم که  مسجد جای سیاست هست امّا جای حزب نیست

برگرفته از: یادداشت های (مهاجر)