:: درس سوم به تاریخ : 19 مرداد 94
:: قرار چهل روزه : نماز اول وقت
:: قرار روز: سبحان الله – خداوند متعال پاک و منزه است.
:: هدیه به : بانوی دوعالم حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها
تدبّر در : سوره مبارکه ناس
بِسْمِ اللَّـهِ الرَّ‌حْمَـٰنِ الرَّ‌حِيمِ
قُلْ أَعُوذُ بِرَ‌بِّ النَّاسِ ﴿١﴾ مَلِكِ النَّاسِ ﴿٢﴾ إِلَـٰهِ النَّاسِ ﴿٣﴾ مِن شَرِّ الْوَسْوَاسِ الْخَنَّاسِ ﴿٤﴾ الَّذِي يُوَسْوِسُ فِي صُدُورِ النَّاسِ ﴿٥﴾ مِنَ الْجِنَّةِ وَالنَّاسِ ﴿٦﴾
-1 بگو: پناه می برم به پروردگار مردم ( به مربّی آنها از ابتداء تکوّن تا انتهای مراحل تربیت(.
-2 به سلطان و حاکم ( مطلق ) مردم.
-3 به معبود ( حقیقی ) مردم.
- 4 از شر وسوسه گر پنهانی ، آن عقب رونده عودکننده.
- 5 آن که در سینه های مردم وسوسه می کند.
- 6 چه از جن باشد و چه از انس
سوره ناس مکی است و در جدول مشهور ترتیب نزول آمده است كه بعد از فلق و پیش از اخلاص نازل شده و بیست و یكمین سوره فرود آمده از آسمان وحی بوده است. كلمه «ناس» دراین سوره پنج بار به كار رفته است.
هنگامی كه شری به انسان رو می‌آورد، از آن شر دوری می‌كند، بر خویشتن می‌ترسد، احساس ضعف می‌كند و طبع او چنین است كه در چنین شرایطی به كسی پناه می‌برد كه بتواند با قوت خویش، شر را از انسان دفع كند و او را كفایت كند؛ و آنكه شایستگی پناه بردن را دارد ( قُلْ أَعُوذُ(
یا ربی است كه ولایت امر انسان و تدبیر او را بر عهده دارد و انسان در جمیع حوائج خود به او رجوع می‌كند و در بقاء خود محتاج اوست و او تهدید شر را از انسان دفع می‌كند و این خود یك سبب تام در دفع شر از انسان است. ( بِرَ‌بِّ النَّاسِ )
یا سلطان قوی و قدرتمندی‌است كه حكم نافذی دارد و به هنگام پناهندگی انسان را پناه می‌دهد و با سلطه خود شر را از او دفع می‌كند، مانند فرمانروایی از فرمانروایان و این نیز یك سبب تام در دفع شر از انسان است. ( مَلِكِ النَّاسِ )
و یا اله و معبود است، چون لازمه معبودیت اله (به ویژه الهی كه واحد و بی شریك باشد) اخلاص عبد برای اوست به گونه‌‌ای كه جز او را نخواند و در نیازهای خود جز به سوی او نرود و جز اراده او را اراده نكند و جز به مشیت او عمل نكند. ( إِلَهِ النَّاسِ )
خدای سبحان هم رب مردم است ، هم ملك و فرمانروای مردم و هم اله و معبود مردم ،پس اگر انسان بخواهد از شری به رب پناه ببرد ، خدا رب اوست و جز او ربی نیست و اگر بخواهد به ملك وفرمانروایی پناهنده شود، خدا ملك برحق اوست و اگر بخواهد به اله و معبودی رجوع كند خدا اله اوست و معبودی جز او نیست ( بِرَ‌بِّ النَّاسِ. مَلِكِ النَّاسِ. إِلَهِ النَّاس )
پس خدای متعال رسول خود را كه از مردم است امر می‌كند كه به او پناه ببرد، چون او رب انسانها، ملك انسانها، إله انسانها است.
و انسان همیشه در معرض وسوسه هاى شیطانى است و شیاطین جن و انس كوشش دارند در قلب و روح او نفوذ كنند، این سوره مبارکه به انسان فرمان می دهد که از شر همه وسوسه گران به خدای متعال پناه ببرد: " مِن شَرِّ الْوَسْوَاسِ الخَْنَّاسِ الَّذِى یُوَسْوِسُ فىِ صُدُورِ النَّاسِ مِنَ الْجِنَّةِ وَ النَّاسِ"
محتواى این سوره از جهتى شبیه سوره فلق است، چون هر دو ناظر به پناه بردن به خدای بزرگ از شرور و آفات مى باشد، با این تفاوت كه در سوره فلق شرور بیرونی ناشناخته مطرح شده، ولى این سوره از شرور درونی پنهانی سخن گفته است. بر این اساس جهت هدایتی این سوره » استعاذه به خدا از شرور درونی پنهانی « است.
در سخنی از رسول خدا صلی الله علیه واله وسلم آمده است: "هر که سوره های توحید و ناس و فلق را هر شب 10 مرتبه بخواند مانند این است که تمام قران را قرائت کرده و از گناهانش خارج می شود مانند روزی که از مادر متولد شده است و اگر در آن روز یا شب بمیرد به مرگ شهادت مرده است."
والسلام علیکم و رحمه الله و برکاته
ف - پورسلطان
