محوِ نگاه و سخن یار بود
بر سپه ناصره سردار بود
 

شیفته ی راهِ حسینی هم اوست
کشته ی میثاق خمینی هم اوست
 

میرِ علمدارِ بسیج احمد است
تا به ابد در دو جهان سرمد است
 

صف شکن لشکرِ دینِ مبین
یار ولایت نبود غیر از این
 

دشمنِ کفّار و منافق ستیز
در نظرش نور و سیاهی تمیز
 

آنکه عیان بود ، اسیر فساد
شور و خروشش همه دارد بیاد
 

یادِ خدا در همه احوال بود
فارغ از آن همهمه و قال بود
 

گوش به فرمان ولی بسته بود
وز رخِ زیبای جهان خسته بود
 

مردِ عمل بود در آن روزگار
دستِ تهی شاکرِ پروردگار
 

او ز کرم شهره ی بازار بود
مهر و وفا هر دو خریدار بود
 

یارِ ضعیفانِ زمین خورده اوست
در غمشان همره و افسرده اوست
 

وانکه ندارد گهری جان اوست
در رهِ حق تحفه ی دکّان اوست
 

حافظ گمنام عدالت گری است
نقلِ حدیث اش سخنِ دیگری است
 

چشمِ نترس و جگرِ شیر داشت
بر دو لبش نغمه ی تکبیر داشت
 

عشق بجانش شرر افکنده بود
ساعی ی جوینده ی یابنده بود
 

مونس و همراهِ مهاجر چه شد
رفت و به این سوی زمین خیره شد