بنده ی افتاده تا بر پا شود یاری نمود

وانکه از ماندن در این سیر بقاء نومید بود

خون امیّد و رضایت در رگش جاری نمود

شامگاهان تا سحر از خواب شیرینش گذشت

همچنان شب زنده داران مشق بیداری نمود

جنگ با رنج و تالم راحت و آسوده نیست

این مَحن از عمق جان و دل خریداری نمود

هر زمان تردید و نومیدی سراغش را گرفت

بی درنگ از حیلت ابلیس بیزاری نمود

همچو کوهی استواری و تداوم بایدش

تا ز حال دیگران رفع گرفتاری نمود

نام زینب(س) گشته با روح پرستاری عجین

ای مهاجر شکر باید زین فداکاری نمود