به گزارش اعتدال حمید رضا رسایی از جمله نمایندگانی است که از حامیان محمود احمدی نژاد و از لیدرهای جریان موسوم به پایداری در مجلس گذشته و فعلی به شمار می رود، در تازه ترین موضع گیری خود علیه رئیس جمهور خواستار برگزاری رفراندوم در مورد عملکرد رئیس جمهور شده است.

هر چند اینکه آقای رسایی بر خلاف اکثر همفکران خود برگزاری رفراندوم را بر خلاف قانون اساسی و «موش» نمی داند بسیار جای شکر و تقدیر دارد، اما از کسی که سالهاست در مجلس شورای اسلامی جای خوش کرده است و نمایندگی مردمان پایتخت ایران زمین را به عهده دارد، بعید است که به بدیهی ترین اصول قانونی مشرف نباشد.

برگزاری انتخابات ریاست جمهوری و مجلس هر چهار سال یکبارخود به مثابه یک رفراندوم در مورد عملکرد منتخبین است. چرا که اگر رئیس دولتی نتواند رضایت اکثریت را جلب کند، ادامه کار وی برای دور دوم غیرممکن خواهد شد. همچنین انتخابات مجلس شورای اسلامی ضمن اینکه فرصت را برای ظهور چهره های جدید فراهم می کند، یک همه پرسی از مردمان هر حوزه انتخابیه در مورد رضایتمندی از عملکرد نمایندگان دور پیشین است.
هر چند این سخن آقای رسایی به لحاظ حقوقی بیشتر شبیه طنز می ماند، اما یکی از مشکلات اساسی برخی افراد همچون ایشان این است که به جای تعامل و همراهی با دولت مستقر برای اتمام عمر دولت کنونی روز شماری می کنند و خود را هنوز در کوران رقابت های انتخاباتی تصور می کنند.

آن چه در این بازی مهم است آن است که بیش از 18ماه از انتخابات گذشته است و روحانی پیروز انتخابات شده است و تا انتخابات بعدی نیز اندکی کمتر از 30 مانده است و در زمان مقرر ملت ایران با حضور پرشور خود نظر خویش را نسبت به عملکرد روحانی و کابینه اش اعلام می‌کنند. حال این نماینده محترم که دغدغه اش در مورد برگزاری رفراندوم درباره عملکرد روحانی برطرف شده است، حاضر است به برطرف شدن دغدغه های مشابه آقای رئیس جمهور تن درهد؟

متاسفانه مساله امروز برخی منتقدان دولت، سخن راندن بدون در نظر گرفتن ابعاد اظهارات و موضع گیری های خود است و بر این تصور هستند که صرفا بر خلاف رئیس جمهور سخن گفتن مهم است نه منطقی نظر دادن! این جای است که مرحوم نظامی گنجوی می گوید:

              « کم گوی و گزیده گوی چون دُر               کز گفتن تو جهان شود پُر»