محمد جواد ظریف در کتاب آقای سفیر، با اشاره به روی کار آمدن احمدی نژاد و اولین سفرش به نیویورک برای حضور در سازمان ملل می گوید: آن طور که از شنیده ایم در اولین سفر آقای احمدی نژاد به نیویورک می دانم، ایشان تمایل داشتند در همان سفر، بنده را قبل از دیگر سفرا برکنار کنند، اما ظاهراً مورد توافق رهبری قرار نگرفت.

نهایتاً در طول دو سال اول ریاست جمهوری آقای احمدی نژاد، یعنی تا مرداد 1386 بنده کماکان سفیر ایران در سازمان ملل متحد بودم، اما نقشی در پرونده هسته ای و در پرونده های دیگر نداشتم.

پس از من معلوم شد که این روش با افراد دیگر نیز به صورت مشابه انجام گرفته است، زیرا انتخاب سفیر ایران در سازمان ملل متحد، مانند انتخاب بعضی از وزرا نیاز به تأیید رهبری داشت. علی رغم تأکید رهبری بر ادامه مسئولیت بنده، اینجانب فقط در آنجا حضور داشتم و کاری به من محول نمی شد.