به گزارش «تابناک»، روز گذشته جهان اسلام به مناسب یک اتفاق فرخنده تعطیل بود و مسلمین به شادی می‌پرداختند؛ شادی‌هایی که در کشورمان کمتر رخ نمود و دیروز نیز همچون بسیاری از ایام تعطیل برقرار بود، با این تفاوت که مجالسی برپا شد و سخنرانی‌هایی به مناسب برگزیده شدن پیامبر به مقام خاتم رسولان برپا بود و حقیقتاً نشانی که دیروز در ایران بود، بسیار کمتر از تصاویری بود که درباره این روز از دیگر کشورها منتشر شده است.

شاید مهم‌ترین وظیفه در چنین روزی بر عهده رسانه ملی به عنوان فراگیرترین مجموعه رسانه‌ای کشور بود. صداوسیما در روزی که سپری شد به جز پخش چند کلیپ و همچنین تعدادی فیلم کمیک که در دیگر ایام نیز پخش می‌شود، حرکت وسیعی در راستای افزایش نشاط اجتماعی نداشت و این ضعفی است که در همه بخش‌های فرهنگی کشور نمایان است و تلویزیون به عنوان اثرگذارترین رسانه، بیشتر در معرض نقد از این زاویه قرار می‌گیرد.

هرچند شبکه نسیم تا حدودی در این زمینه موثر عمل کرده اما واقعیت آن است که برخلاف ایام عزاداری و برنامه‌های وسیع طراحی شده برای ایام سوگواری، برای میلاد معصومین و همچنین دیگر وقایع مبارک همچون عید مبعث، عید قربان، عید فطر و عید غدیر برنامه مشابهی طراحی نشده است و اساساً گام موثری نیز برداشته نشده که امید داشت در آینده‌ای نه چندان دور این وضعیت تغییر کند.

اگر برنامه‌های چند سال اخیر را در این زمینه مرور کرد، به جز سخنرانی‌های مناسبتیِ مذهبی و کلیپ‌های تدوینی با تصاویر مدینه و مکه و... بر روی موسیقی‌های مرتبط، نمی‌توان محتوای دیگری را مشاهده کرد، حال آنکه این امکان وجود داشت تا با برنامه‌ای حساب شده برای مبعث، قربان، فطر و غدیر از دو یا سه روز پیش از برگزاری مراسم به استقبال این روزهای پربرکت رفت و به همین بهانه شادی را نیز همراه جامعه ساخت.

شاید در این زمینه این نقد وارد باشد که متاسفانه سیاست گذاریِ عملی در این زمینه نشده و متاسفانه تمرکز نهادهای مذهبی نیز بر روی برنامه‌های سوگواری است که این مسئله در آسیب رساندن به جاذبه مذهب و همچنین رسانه‌های مبلغ مذهب همچون تلویزیون نقش پررنگی دارد. در واقع به نظر می‌رسد بلد نیستیم شاید باشیم و در این زمینه تلاشی نیز صورت نمی‌پذیرد، چرا که به هر حال احتمال ایجاد هزینه در فضای شاد نسبت به فضای حزن آلود بیشتر است و به همین دلیل بسیاری از آنهایی که باید در این حوزه وارد شوند، ترجیح‌شان عدم ورود به این حوزه است.

این در حالی است که شاید تولید اندیشه گسترده‌ای نیز در این زمینه نیاز نداشته باشیم و نگاهی به برنامه‌های دیگر کشورهای اسلامی نظیر مالزی برای چنین ایامی بتواند راهگشا باشد و اندکی مطالعات تطبیقی و پیاده سازی در کشورمان، این خلع بزرگ را برطرف سازد و تلویزیون نیز به همین ترتیب می‌تواند از دیگر رسانه‌های اسلامی در چنین ایام برداشت نماید و این ظرفیت را نادیده نگیرد. نباید این حقیقت را از نظر دور داشت که اگر در این زمینه حتی در جشن‌ها نیز کم‌کاری کنیم، تبلیغات باطل عده‌ای مبنی بر مخالف مذهب با شادی برجسته پررنگ می‌شود و این به سود هیچ کس نیست.