کاشکی در سینه هامان جای کین

عشق و آئینِ وفا بنشسته بود

لااقل آن بی هراس از افتراء

بر اصولی مبتدی وابسته بود

وان سیه کردارِ بسطِ تفرقه

زان همه نامردمی ها خسته بود

روحِ پر غوغا و آرامش گریز

از گزندِ نفسِ سرکش جسته بود

یا همان پاهای حرص و آز هم

با غل و زنجیر، محکم بسته بود

آن قلم های هیاهو پیشه گان

زیرِ بارِ کذب ها بشکسته بود

اتحاد و همدلی و همرهی

گاه و بیگاهی که نه، پیوسته بود

حُرمتِ یارانِ جانی اینچنین

از سرِ نابخردی نشکسته بود

چهره ی هر مدّعی در هر مقام

آشکار و واضح و برجسته بود

این یقین دارم مهاجر جمله از

کیدِ شیطانِ ز جنّت رسته بود

** علی اکبر پورسلطان (مهاجر) **

استفاده با ذکر منبع www.fajr57.ir   جایز است