جعفر آن نغمه ی جانسوز وداع خواند و برفت
تا ابد چشم من غمزده گریاند و برفت

دل نبرده است از این کوی فقط سوی دگر
نشتری تیز به قلبم زد و سوزاند و برفت

آه سردی شده در بغض نفس های درون
خاک سردش به سرم ، چون گلی افشاند و برفت

آتشی داشت ، سریر جگر رنجورش
عطش از آتش بر جان زده خشکاند و برفت

آخرین ذکر وداعی که از او مانده به یاد
نام زهرا (س) و علی (ع) بود ، به لب راند و برفت

به جوانمردی و اهداف بلندش سوگند
راه حقّش چو قمر بر همه تاباند و برفت

دل بسوزان تو  مهاجر ز غم بی خبری
شرح آلام نهان داشت بپوشاند و برفت

** علی اکبر پورسلطان ( مهاجر ) **

( استفاده با ذکر منبع www.fajr57.ir بلامانع است )