در چشمان سناتور تد کروز این مسئله ابوطالبی را انتخاب نامناسبی برای ایران کرده است. روز جمعه کاخ سفید گفت که با کروز موافق است و به ابوطالبی ویزا نمی دهد. با این اوصاف، ابوطالبی نخستین سفیر یک کشور در سازمان ملل است که آمریکا حاضر به صدور ویزا برای آن نیست.
تصمیم به ممانعت از حضور ابوطالبی در نیویورک در بحبوحه مذاکرات هسته ای بین ایران و 1+5 صورت گرفته است. جن ساکی سخنگوی وزارت خارجه آمریکا گفت که این اقدام بر مذاکرات تاثیر نمی گذارد.
این تصمیم در تعارض با قوانین سازمان ملل است. توافق 1947 این سازمان با دولت آمریکا، واشنگتن را از مانع سازی در ورود سفرای کشورها منع می کند.
در این توافق آمده است: مسئولان ایالات متحده نباید مانعی در مقابل حضور افراد در سازمان ملل ایجاد کنند.
براساس مفاد این توافق، مناقشات بین امریکا و سازمان ملل باید از طریق حکمیت حل شود. استفان دوجاریک سخنگوی بان کی مون حاضر به اظهار نظر در مورد تصمیم کاخ سفید نشد.
جولیان کو استاد حقوق دانشگاه هوفسترا و کارشناس حقوق بین الملل می گوید: باوجود آنکه امریکا پیش از این از ورود گروه خاصی از افراد به سازمان ملل جلوگیری کرده ، این نخستین بار است که واشنگتن از حضور یک سفیر ممانعت بعمل می آورد.
در سال 1988، امریکا به یاسر عرفات ویزا نداد. در مقابل، سازمان ملل فعالیت های خود را به ژنو منتقل کرد. یک سال پیش از آن، کنگره سعی کرد که سازمان آزادی بخش فلسطین را مجبور به تعطیلی دفترش در سازمان ملل کند اما موفق نشد.
کنگره در هنگام تایید توافقنامه با سازمان ملل تبصره ای را اضافه کرد که می گوید، هیچ چیز در متن توافق توانایی امریکا برای حفظ امنیت ملی خود را محدود نمی کند.این تبصره هرگز به صورت رسمی از سوی سازمان ملل مورد پذیرش قرار نگرفته است و امریکا به ندرت به این تبصره استناد کرده است.
با این حال، تاکنون آمریکا حاضر به استفاده از این تبصره نشده است حتی درباره سازمان ازادی بخش فلسطین.
به گفته ی ادوارد لاک مورخ و مشاور سابق بان کی مون، مشخص نیست که ایا تبصره امنیت ملی به ابوطالبی مربوط می شود یا خیر.
