اطراف خیمه گاه حسینی به مرقد فقیه شریفی بر می‌خوریم که آرامگاهش به زیارتگاهی تبدیل شده است و بزرگان در وصف او، هیچ کم نگذاشته اند.
به گزارش خبرنگار اعزامی پایگاه اطلاع رسانی حج به کربلای معلی، مرقد مطهر علامه احمد بن محمد بن فهد اسدى حلى معروف به ابن فهد حلی نزدیک خیمه گاه حسینی است و در کنار مرقد او حوزه علمیه ای هم به نام ایشان ساخته شده است.
در اطراف مقبره این عالم جلیل القدر کرامات وی در تابلویی درج شده است.
روی سنگ قبر ابن فهد حلی این عبارات آمده است: «هذا قبر العالم الورع الفقیه المقدس صاحب الکرامات آیت الله العظمی العلامه الشیخ احمد بن فهدالحلی (اعلی الله مقامه). مولده الشریف: ۷۵۷ هجری، وفاته: ۸۴۱ هجری، ثم تجدید البناء المرقد بتوجیهات سماحه آیت الله العظمی المرجع الدینی السید صادق الحسینی الشیرازی، سنه ۱۴۲۸ هجری قمری »
علامه ابن فهد حلی، فقیه، محدث و عارف کامل قرن نهم هجرى در سال ۷۵۷ هجرى قمری به دنیا آمد.
به گزارش خبرگزاری فارس، او یکی از بزرگان علماى امامیه در قرن هشتم و نهم هجرى به شمار می‌رفت و جامع کمالات ظاهرى، باطنى، علم، عمل و دربردارنده معارف عقلى و نقلى بود.
ابن فهد حلی، غیر از علامه حلی (حسن بن یوسف حلی) و محقق حلی (جعفر بن حسن حلی) است و نباید با این دو عالم بزرگوار اشتباه گرفته شود.
بهترین معرف مقامات باطنى او، آثار و تألیفات باقى مانده از اوست که حکایت از مقامات باطنى و معنوى آن عالم ربانی مىکند.
گر چه «ابن فهد» در علوم مختلف از جمله فقه و تاریخ و کلام و غیر اینها تألیفاتى دارد، اما نام او تداعى‌کننده عرفان و سیر و سلوک و زهد و تقواست و بیشتر به این صفات شهرت دارد.
آیت‌الله سید محمدباقر خوانساری صاحب روضات الجنات درباره او می‌نویسد: «عالم عارف پر از اسرار، کاشف اسرار فضائل، جمال الدین ابوالعباس احمد بن شمس الدین محمد بن فهد اسدى حلى، در اثر شهرت و اعتبار، بىنیاز از توصیف و تعریف است؛ وى جامع معقول و منقول، فروع و اصول ظاهرى و باطنى و علم و عمل است؛ او از شاگردان شهید اول و فخر المحققین است…».
علامه حسن زاده آملی هم درباره کتاب‌های دعا و اذکار اهل بیت علیهم‌السلام، ترتیب درسی و کلاسیک برای حوزه‌های علمیه ارائه داده که یکی از آنها کتاب ابن فهد حلی است.
آیت‌الله حسن‌زاده آملی در این‌باره می‌نویسد: «امید آنکه در حوزههاى علمیه، صحف ادعیه و اذکار که از ائمه اطهار ما صادر شده است و بیانگر مقامات و مدارج و معارج انسان است در متون کتب درسى قرار گیرند، و در محضر کسانى که زبان فهم و اهل دعا و سیر و سلوکند و راهیافتهاند و راه نمایند، درس خوانده شوند. مثلا به ترتیب اول «مفتاح الفلاح شیخ بهائى»، و پس از آن «عدة الداعی ابن فهد»، و بعد از آن «قوت القلوب ابو طالب مکى»، و سپس «اقبال سید بن طاوس»؛ و در آخر انجیل اهل بیت و زبور آل محمد (ص) «صحیفه سجادیه»، در عداد کتب درسى درآیند که نقش خوبى در احیاى معارف اصیل اسلامى است. »
آیت الله جوادی آملی هم می‌نویسد: “بعد از ائمه (ع) وقتى علما را بررسى مى‌کنند خیلى فاصله دارد تا نوبت به صاحب جواهر و شیخ مرتضى انصارى‌ها برسد آنچه که در صف مقدم دیده مى‌شود سید بحرالعلوم است، ابن طاوس است، ابن فهد حلى است. اینها کسانى هستند که مدعى‌اند ما شب قدر را شناخته‌ایم. اینها کسانى‌اند که بزرگان فقهاى ما روى عظمت اینها صحه گذاشته‌اند. وقتى شیخ مرتضى انصارى اعلى الله مقامه الشریف درباره عظمت‌هاى اینگونه از علما صحه مى‌گذارند آنگاه نوبت به دیگران که مى‌رسد یقینا باید با خضوع بیشترى سخن بگویند.
این چند نفر جزو ستاره‌هاى صدر اول آسمان فقاهتند: سید بحرالعلوم، ابن طاووس، ابن فهد. اینها که ارتباط تنگاتنگى با ولى عصر ارواحنا فداه دارند، به حضور حضرت مشرف مى‌شوند سخنان حضرت را مى‌شنوند، پیام حضرت را براى مردم نقل مى‌کنند آنها یک راه‌هاى خاص دارند…”
«ابن فهد» در مناظرهاى که با حضور حاکم عراق و دانشمندان هم مذهب او تشکیل شده بود تمامى ادله آنان را رد کرد و حقانیت تشیع را به اثبات رساند.
حاکم عراق هم که تحت تأثیر براهین محکم «ابن فهد» قرار گرفته بود مذهب خویش را تغییر داد و به جمع دوستداران اهل بیت پیامبر صلى الله علیهم اجمعین پیوست و خطبه خویش را به نام امیرالمؤمنین علی علیهالسلام و اولاد پاک و معصومش انشاء کرد و در زمره شیعیان مولا امیر المؤمنین علی علیهالسلام درآمد.
