ای دخت گرامی پـیمبر/‌ای سرّ رسول در تو مضمر در بـیت شـریف وحی، خاتون/ بر چرخ رفیع مَجد اختر ای شبه نبی به خلق و اوصاف/‌ای نور مـجسّم مصوّر ای خادم خانهٔ تو حوّا/ و‌ای حاجب درگه تو هاجر در طورِ لقا یگانه بانو/ در مُلک وجود زیب و زیور با شیر خدا علیّ عالی/ هم سنگر و هم پیام و همسر مانند تـو زن جهان‌ ‌ندیده ‌است/ غمخوار و نگاهبانِ شوهر ای عین کمال و جان بینش/‌ای ‌شخص ‌شخیص عصمت ‌و فرّ بر رفعت قدر تو گواه است/ بیت و حجر و مقام و مشعر ای سیّده زنان عالم/‌ای بضعه حضرت پیمبر تو اصلی و دیگران همه فرع/‌ تو جانی‌ و دیگران چو پیکر در مُلک وَلا ولیّة الله‌/ بر نخلِ وجود احمدی بَر قرآن به فضیلت تو نازل/برهان تو محکم و مقرّر روی تو جمال کبریایی/ کوی تو رواق قُرب داور از جوی تو شبنمی است زمـزم/و از بحر تو شعبه‌ای ‌است ‌کوثر زان خطبه آتشین که پیچید/در ارض و سما بسان‌ تنـدر محکوم شد آن نظام و گردید/حق روشن و غالب و مظفّر من عاجزم از بــیان وصفت/تو بحری و من ز قطره کمتر ای امّ محامد و معالی/ای از تو مشام جان معطّر با این ‌همه عزّ و رفعت شأن‌/بـا آن همه فخر بی‌حد و مرّ از ظلم منافـقین امّت/شد قلب منیر تو مکدّر آن را که نمود حقّ مقدّم/کردند معاندان مؤخّر بردند فدک‌ به ‌غصب و بستند/بر باب تو گفته ‌ای مـزوّر افسوس شکست دشمن ‌دین/ پهلوی تو را به ضربت در بازوی تو را به تازیانه/ زد قنفذ ملحد ستمگر از سیلی و شرح آن نگویم/کافتد بـه دل از بیانش آذر در ماتم محسن شهیدت/ماییم به سوگ و ناله اندر بر لطفی صافی از سر لطف/بنگر که بُوَد پریش و مضطر بس فخر از آن کند‌ که دارد/بر سر ز ستایش تو افسر منبع : ابنا