| چشم بيمار -- غزلي عرفاني از امام خميني من به خال لبت اى دوست گرفتار شدم 
چشم بيمار تو را ديدم و بيمار شدم
فارغ از خود شدم و كوس اناالحق بزدم
همچو منصور خريدار سرِ دار شدم
غم دلدار فكنده است به جانم، شررى
كـه به جان آمدم و شهره بازار شدم
درِ ميخانه گشاييد به رويم، شب و روز
كه من از مسجد و از مدرسه، بيزار شدم
جامه زهد و ريا كَندم و بر تن كردم
خرقه پير خراباتى و هشيار شدم
واعظ شهر كه از پند خود آزارم داد
از دم رند مىآلوده مَددكار شدم
بگذاريد كـه از بتكده يادى بكنم
من كه با دستِ بت ميكده، بيدار شدم
|
