ببینید! جمهوری اسلامی از‌‌‌‌ همان سال‌ها یا حتی شاید بتوان گفت، روزهای ابتدایی استقرار نظام اسلامی در ایران دچار تحریم‌هایی شد که به طور آشکار غیرمنصفانه و به دور از انصاف بود. با این حال، واقعیت غیرقابل کتمان این بود که تحمیل تحریم‌ها که از اواخر سال ۸۴ به واسطه رفتارهای آنچنانی دولت شدت گرفت و به قدری که مشکلات و حتی به جرات می‌توان گفت، بحران‌های متعددی را موجب شد و وضعیت به گونه‌ای شد تا حتی دوستان دولت سابق هم از واژه «لب پرتگاه» برای تفسیر آنچه بر جامعه حاکم شده بود، استفاده کنند و دقیقا به همین دلیل «عبور از تحریم» به یکی از شعارهای اصلی انتخابات اخیر ریاست جمهوری بدل شد و حتی گروهی انتخابات را رفراندوم هسته‌ای نامگذاری کردند. در حال حاضر هم شاهد این هستیم که با درایت دستگاه دیپلماسی تحمیل‌ها در حال برداشته شدن است که این اتفاق می‌تواند، اتفاق خوبی تلقی شود

به هر حال دولت روحانی اولین گام‌های اساسی خود را در فضای هسته‌ای برداشت و با توجه به رویکرد اعتدال گونه و واقع بینی که اتخاذ کرده بود، به بلاتکلیفی ۱۰ ساله پایان داد و با به توافق رسیدن با ۱+۵ شرایط را برای بهبودی شرایط و البته برچیده شدن تحریم‌ها فراهم کرد. حالا با گذشت روزهای ابتدایی تعهد به توافق، شاهد کاهش تدریجی تحریم‌ها هستیم و به همین دلیل موجی از اطمینان به جامعه تزریق شده و موجب شده است تا مردم با اعتماد کامل تصمیمات دولت را دنبال کنند.

این مهم اتفاق افتاده است. در این چند سال گذشته به دلیل وضعیت به وجود آمده ناشی از دولتهای نهم و دهم، درگیری‌های ذهنی به بالا‌ترین حد ممکن خود رسیده بود و «نا‌امیدی» پدیده‌ای بود که به طور کاملا نگران کننده‌ای خودنمایی می کرد، مساله‌ای که فعلا حاشیه نشین شده است و اتفاقات این چند وقت نشان می‌دهد که قرار است دغدغه‌های عمومی به حداقل ممکن برسند تا بلکه رضایتمندی عمومی جایگزین سرخوردگی در جامعه شود.

در این بین نکته قابل تاسف و البته تامل این است که افراطیون بدون توجه به پیام ملت در ۲۴ خرداد، همچنان اصرار به رفتارهای رادیکال دارند و بدون در نظر گرفتن اینکه مشکلات در مسیر سراشیبی قرار گرفته است، از توافق هسته‌ای به عنوان نشانه‌ای از تسلیم پذیری دولت ایران یاد می‌کنند و همچون گذشته و بدون اینکه به تبعات رفتارهای این چند سال نگاهی بیاندازند، از روحانی و دولتش انتظار دارند تا سیاست تهاجمی را از سر بگیرد و به جای تنش زدایی، تنش زایی را سرلوحه کارش قرار دهد.

هرگز. ذهن جامعه آگاه و هوشیار است و این اطمینان وجود دارد که مردم در موقع مقرر، پاسخی قاطع به صاحبان تفکرات اینچنینی خواهند داد و با بی‌توجهی، آن‌ها را از متن به حاشیه سیاست هدایت خواهند کرد. چرا که مردم ایران در برهه‌های مختلف نشان داده‌اند که می‌توانند برابر جریاناتی که مصالح نظام و منافع ملی را تهدید می‌کنند، به طور منطقی بایستند و اجازه ندهند که منافع نظام را به دلیل منفعتهای سیاسی و جریانی با خطر مواجه کنند.