| جايگاه و روابط شيعيان جعفري در تركيه  اقليت شيعيان جعفري تركيه، علي‌رغم قول‌ها و شعارهاي عديده دولت‌هاي دوره جمهوريت، اعم از راست گرا، چپ گرا و اسلام گرا، تا كنون به مطالبات اجتماعي و مذهبي خود دست نيافته‌اند و نسبت به تحقق درخواست هايشان نيز زياد اميدوار نيستند.
شيعيان جعفري تركيه ريشه در تاريخ اين كشور دارند، اما همواره در طول دهه‌هاي گذشته با رويكردهاي گوناگوني چون غير خودي، بدان‌ها نگريسته شده است. در اين بين با توجه به رويكردهاي اردوغان در سياست داخلي و منطقه‌اي خود، شيعيان جعفري تركيه با حساسيت بيشتري به دولت نگريسته و انتقادهاي را متوجه اردوغان نموده‌اند. در يادداشت زير به بررسي بيشتر نقش اين اقليت مهم در تركيه و آينده نقش و نفوذ آنان مي‌پردازيم.
شيعيان جعفري تركيه و گروه‌هاي نژادي و مناطق مورد سكونت
تاريخ شيعيان جعفري تركيه با مهاجرت تركان از آسياي ميانه به سرزمين فعلي تركيه و گرويدن بخش مهمي از تركان به تشيع و گروه‌هاي منشعب آن نظير قزلباش، علي اللهي، بكتاشي و علوي آغاز مي‌شود. بخش اعظم گروه‌هاي نژادي شيعيان تركيه را تركان آذري تشكيل مي‌دهند كه از تبار آذري زبان‌هاي ايران زمين (جمهوري آذربايجان، جمهوري خود مختار نخجوان، جمهوري ارمنستان و جمهوري گرجستان و......) هستند كه به سوي آناطولي (آنادولي) سرازير گرديده‌اند.
محل اصلي (تاريخي) اسكان شيعيان دوازده امامي تركيه، استان‌هاي كارس و اغدير تركيه است كه در منطقه مرزي با جمهوري اسلامي ايران، جمهوري آذربايجان، جمهوري خودمختار نخجوان و جمهوري ارمنستان قرار دارند.مردم اين استان‌ها با لهجه تركي آذري، نزديك به لهجه آذري در جمهوري اسلامي ايران سخن مي‌گويند.
ادامه http://z-fajr57.blogfa.com/post/617
|
