| هر نقلی از دستورات امام (ره) ، چه شفاهی، چه کتبی باید با حدود شرعیه و فتاوای خود ایشان تطبیق داشته باشد
جماران: آنچه که در پی می آید؛ گفت و گوی خبرنگاران جماران با حجت الاسلام و والمسلمین مستوفی مدیرگروه معارف موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی است که به بررسی تعریف محارب و انتساب نادرست برخی از جملات به ایشان در این باره می پردازد.
در حالی که پیش از این در نقل قول شهید آیت الله قدوسی از امام خمینی درباره گروهک های محارب گفته می شد: « افرادی (از گروهک های محارب)که به صورت حمله ولو با سنگ دستگیر شوند؛ حکمشان اعدام است.»؛ حجت الاسلام روح الله حسینیان، گزاره پیش گفته را این گونه تغییر داد که « اگر کسی سنگ هم انداخت حکمش محارب است.» توضیح دهید که به طور کلی محارب و باغی در فقه و سیره امام(س) چگونه تشریح شده، آیا کسی که یک سنگ در خیابان انداخته باشد «محارب» و «باغی» محسوب می‌شود؟
در فقه اسلامی و کتب فقهی سه اصطلاح وجود دارد. «محارب»، «مفسد فی‌الارض» و «باغی» که گاهی ممکن است مترادف یکدیگر ذکر شوند. آن چه در این جا مد نظر است معنی محارب و باغی است. هرچند محارب را برخی به گونه‌ای مطرح می‌کنند که گاهی با باغی یکسان در می‌آید.
در جلد سوم استفتائات صفحه 65 از حضرت امام سوالی کردند که «آیا کسانی که محرک و تحریک کننده‌اند، یا کسانی که اسلحه نگه می‌دارند محارب و مفسد‌اند؟» امام در پاسخ گفته‌اند که «محارب و مفسد دو موضوع است و تشخیص آن با محاکم صالح است.» یعنی دادگاه صالح، با شواهد و مدارک لازم و رعایت مقررات باید در مصادیق تشخیص دهد و نمی‌توان همین‌طوری نشست و حکم کرد که فلان کس محارب است یا مفسد.
حضرت امام در تحریرالوسیله، باب حدود، حد محارب را ذکر کرده‌اند که در این جا ترجمه فارسی‌اش را ذکر می‌کنم. «محارب، هر کسی است که شمشیرش را برهنه کند یا آن را تجهیز کند تا مردم را بترساند و قصد دارد در زمین افساد نماید.» مراد این است که اگر کسی اسلحه بردارد تا به وسیله آن ایجاد رعب و وحشت در دل مردم کند و قصد تجاوز به مال، جان و ناموس مردم داشته باشد؛ چه در شهر باشد، چه جاده و یا دریا، مثلاً دزدی که حمله مسلحانه می‌کند، محارب محسوب می‌شوند. اما اگر فردی قصدِ مالِ کسی را دارد، یا حتی می‌خواهد او را به قتل برساند، ولی با اسلحه حمله نمی‌کند، مثلا با مشت قصد جان کسی را می‌کند محارب نیست. شرط محارب بودن در تعریف فقهی، مسلح بودن است. حضرت امام در دنباله این مسئله، در مسئله سوم می‌فرمایند که «اگر کسی با تازیانه، عصا، و سنگ بترساند در سقوط این حکم اشکال است.» (ترجمه فارسی تحریرالوسیله،ج2،ص524) یعنی این که کسی مثلا با عصا یا شلاق بخواهد مردم را بترساند یا پول بگیرد یا زورگویی کند و امثال این‌ها در وارد شدن حکم محارب اشکال است. بلکه در دو تای اول، (تازیانه و عصا) اٌولی عدم آن است. اما سنگ را احتمال می‌دهند که شاید حکم محارب پیدا کند. بنابراین تعریف محارب از دیدگاه حضرت امام، به زبان امروز ما زورگیری و زورگویی با سلاح است.
ادامه http://z-fajr57.blogfa.com/post/599
|
