دل بسوزان جعفر آن نغمه ي جانسوز وداع خواند وبرفت تا ابد چشم من غمزده گرياند وبرفت دل نبرده از اين كوي فقط سوي دگر نشتري تيز به قلبم زد وسوزاند وبرفت آه سردي دربغض نفسهاي درون خاك سردش به سرم، چون گلي افشاند وبرفت آتشي داشت، سرير جگر رنجورش عطش از آتش بر جان زده خشكاند وبرفت آخرين ذكر وداعي كه از او مانده بياد نام زهرا(س) وعلي(ع) بود، به لب راند وبرفت به جوانمردي واهداف بلندش سوگند راه حقش چو قمر بر همه تاباند وبرفت دل بسوزان تو(مهاجر) زغم بي خبري شرح آلام نهان داشت، بپوشاند وبرفت علي اكبرپورسلطان(مهاجر)