منم غریق دو چشمان مرمرینِ رُخش شدم شکار سخن های خوش طنینِ رُخش تمام وسعت این دیدگان مبهوتم گهی یسار می دود امّا گهی یمینِ رُخش به کلّ عالم هستی نظر بیفکندم ندیده و نشنیدم رخی قرینِ رُخش چه آمده به سرم کاین چنین پریشانم که من اسیر دلم گشتم و حزینِ رُخش خوشا به حال تو ای ماهتاب عالمتاب کرم نمود و شدی قرص مه جبینِ رُخش رسول(ص) و آل و همه عرش و فرشیان گویند تبارک الله و احسنت و آفرینِ رُخش (مهاجر) این همه گفتی و گفتی و گفتی مگر عیان شود انوار دلنشین رُخش ** علی اکبر پورسلطان (مهاجر) ** ( استفاده با ذکر نشانی سایت http://www.fajr57.ir/ جایز است )