عمری است که در ماتم تو سوخته ام

چشم ، از طمعِ عالم فانی شستم

بر دست کرامت تو دل دوخته ام

تا شمع ز هجران تو روشن گردد

در جان ز غم تو شرر افروخته ام

این بی خبرانی که به من می خندند

گویند ، که شرط عقل بفروخته ام

آیین تو را به جان خریدار شدم

هیچش به همه بادیه نفروخته ام

هر جا که سخن به غیر نام تو بود

بر عاصی و مدعی بر افروخته ام

ای جانِ (مهاجر) به ره کرببلا

میراث تو باشد همه اندوخته ام

** علی اکبر پورسلطان (مهاجر) **

استفاده از این شعر با ذکر منبع  www.fajr57.ir  بلامانع است.