جانا بیا که روح و روان را جلا دهیم این مانده ی توان و رمق را بها دهیم کوته نظر نموده و افزون ندیده ایم چشم و دلی به ساحت بی منتها دهیم اینک تدبّری به خروش زبان کنیم فرمانِ نفس سرکشمان زیر پا دهیم از کوچه های آز و طمع نیز نگذریم بر روزیِ مقدّرمان هم رضا دهیم بیهودگی به نیّت مان لطمه می زند ضرب طلا به قافله ی لحظه ها دهیم اندیشه را به کام بداندیش نسپریم کاین سبرتِ خموده ی مان را صفا دهیم وقتی غبار و تیره گی از جان زدوده شد گوشی به آن یگانه طنین رسا* دهیم هر دو (مهاجر)یم درِ توبه بسته نیست همراه و هم قسم شده دست وفا دهیم * قرآن ** علی اکبر پورسلطان (مهاجر) ** ( استفاده با ذکر آدرس سایت   http://www.fajr57.ir/ جایز است )