به خم زلف تو در ميكده مأواي من است

عارفانِ رخ تو جمله ظلومند و جهول

اين ظلوميّ و جهولي سَر و سوداي من است

عاشق روي تو حسرت زده اندر طلب است سر نهادن به سر كوي تو فتواي من است

عالم و جاهل و زاهد همه شيداي تو اند اين نه تنها رقم سرّ سويداي من است

رخ گشا، جلوه نما ، گوشه ي چشمي انداز اين هواي دل غمديده ي شيداي من است

مسجد و صومعه و بتكده و دير كنيس هر كجا مي گذري ياد دل آراي من است