هر کس رمضان را از روى ایمان و براى خدا و پاداش او، روزه بگیرد و به عبادت برخیزد، گناهان گذشته اش آمرزیده مى شود؛ و هر کس شب قدر را از روى ایمان و به امید پاداش الهى، به عبادت بایستد، گناهان گذشته اش بخشوده مى گردد.[1]

-همه ی گناهان گذشته مان آمرزیده میشود.   2ـ امام صادق علیه السلام فرمودند:

خدا را در هر شب ماه رمضان، آزادشدگان و رهاشدگانى از آتش است، مگر کسى که با شراب افطار کند. پس چون آخرین شبِ آن فرا رسد، به اندازه همه کسانى که در این ماه آزاد کرده است، آزاد مىکند.[2]

3ـ پیامبر خدا صلى الله علیه و آله فرموند:

هر کس ماه رمضان را روزه بدارد و پاک دامنى ورزد و زبانش را حفظ کند و آزارش را به مردم نرساند، خداوند، گناهان گذشته و آینده او را مىآمرزد و از آتش آزادش مىکند و در سراى ابدى جایش مىدهد و شفاعت او را درباره موحّدان گنهکار به تعداد کوههاى به هم پیوسته، مىپذیرد.[3]

4ـ امام باقر علیه السلام فرمودند:

ماه رمضان، ماه رمضان! [آن را دریابید!] روزه داران در آن، میهمانان خدا و اهل کرامت الهىاند. هر کس ماه رمضان بر او وارد شود و او روزش را روزه بگیرد و بخشى از شبش را به عبادت و نماز بایستد و از آنچه خداوند بر او حرام کرده، پرهیز کند، بدون حساب وارد بهشت مىشود.[4]

منابع:  [1]. بحار الأنوار، ج ۹۶، ص۳۶۶، ح۴۲.  [2]. الکافی، ج۴، ص۶۸، ح۷.  [3]. الأمالی للصدوق، ص۷۱، ح۳۸.  [4]. فضائل الأشهر الثلاثة، ص۱۲۳، ح۱۳۰ »

برگرفته از : وبلاگ یادمان