امام رضا (علیه السلام) در روایتی دیگر عطر زدن را از اخلاق انبیا دانسته می فرمایند: «الطَیبُ من أخلاق الأنبیاء ؛ خوشبو کردن، از اخلاق پیامبران است».(۲)

و در روایات دیگر نقل شده که بوی خوش همواره از محل زندگی امام رضا (ع) پراکنده بود . در همین زمینه از یکی از کنیزان امام رضا (علیه السلام) نقل شده که آن حضرت به عود هندى بخور مى‏کرد و بعد از آن گلاب و مشک به کار مى‏برد.(۳) و حسن بن جهم می گوید: حضرت رضا (علیه السّلام) از منزل خارج شد، بوى خوش بخور از آن جناب ساطع بود.(۴)

در مورد آداب استفاده از بوی خوش هم معمر بن خلاد نقل می کند: حضرت رضا (علیه السّلام) به من دستور دادند برایشان روغنى تهیه کنم که در آن مشک و عنبر باشد و به من فرموند که آیة الکرسى و سوره ام الکتاب و معوذتین (دو قل اعوذ) و آیاتى که براى حفظ از شیطان خوب است، در کاغذى بنویسم و آن را بین شیشه و جعبه آن قرار دهم. این کار را کردم بعد که خدمتشان رسیدم، محاسن خود را عطرآگین می کردند و من تماشا می کردم.(۵)

و در روایتی دیگر حسن بن جهم می‌گوید: خدمت امام رضا علیه السلام رسیدم، ظرفی نزد من آورند که در آن مشک بود. خطاب به من فرموند: از این مشک بردار و بر خود بمال. مقداری برداشتم و بر خود مالیدم. فرموند: مقداری دیگر بردار و بر گودی پایین گردن بمال. (۶)

امام رضا علیه السلام در توصیه ای پزشکی خطاب به علی بن یقطین که به امام رضا علیه السلام نوشته بود در سرم سردی سخت حس می‌کنم به طوری اگر بادی بوزد کم می‌ماند غش کنم. در پاسخ نوشتند: پس از غذا عنبر و زنبق را به بینی بکش انشاء الله نجات پیدا می‌کنی. (۷) .

همچنین امام رضا(ع) ضمن توصیه به استفاده پیوسته از بوی خوش و فرستادن صلوات به هنگام عطر زدن فرموند: (کانَ یَعرِفُ مَوضِعَ سُجُودِ اَبِی‌عَبدِالله به طیبِ رِیحَه) جایگاه سجده امام صادق علیه السلام از بوی عطر آن‌جا شناخته می‌شد. (۸)

پی نوشت ها: ۱. بحارالانوار، ج۷۳، ص۱۴۰  ۲. الکافی، ج۶، ص۵۱۰

۳. قمى‏، شیخ عباس، منتهى الآمال فی تواریخ النبی و الآل، ج ۳، ص،۱۶۲۲

۴. قمى‏، شیخ عباس، منتهى الآمال فی تواریخ النبی و الآل، ج ۳، ص ۵۱۸٫

۵. کافی، ج ‏۶، ص ۵۱۶، ح ۲  ۶. عباس عزیزی، عطر زینت نماز و زندگی، ص ۳۵

۷. محسن کاظمی، عطر درمانی، ص ۱۲۹  ۸. مکارم الاخلاق، ،  منبع : افکار نیوز