1- این ماه قمری با انتساب به آخرین رسول اعظم الهی، جایگاه ویژه دارد و رحمت سراسر آن را فراگرفته و پیامبر آن ماه را روزه می‌داشت و با شب زنده‌داری ویژه آن را تکریم «یداب فی صیامه و قیامه، نجوعا لک فی اکرامه و اعظامه» می‌نمود و بدین جهت گفته‌اند «شعبان المعظم» آن‌گونه که ماه رجب را «رجب المرجب» و رمضان را «رمضان المبارک» عنوان داده‌اند.

2-  این ماه شعبان با خود ولادت معصومان و معصوم‌زادگان چون «امام حسین، امام علی بن الحسین و امام عصر ارواحنافداه و ابوالفضل العباس و علی‌اکبر» را با خود دارد که این مولودان مبارک برای تاریخ اسلام چهره‌های برجسته و برگزیده می‌باشند و الگوهای چگونه‌زیستن و چگونه‌شدن بوده‌اند و هر یک قهرمان آزادگی و نیایش و صفا و ایثار و فداکاری و موعود منتظر جهانیان معرفی شده‌اند. خطبه شعبانیه رسول خدا در پایان ماه، در رابطه با روزه   ماه مبارک، منشوری جاویدان و گران جایگاه و مناجات شعبانیه در بین ادعیه ماثوره، زیارت نامه‌ای در خور دقت و ظرافت می‌باشد.

ادامه http://z-fajr57.blogfa.com/post/445