بر قرار آمده بودم ، همه ویران رفتم

ساقی این مرتبه الحق ، پُر و پیمان آمد

شور و مستی ز سرم رفت ، که ویلان رفتم

خاطرت هست ، چنان نقره‌ی داغم کردی

که چه  بی‌خود شدم  و سر به  گریبان رفتم

همرهم بود ، سفیر خوش اقبال امّا

با بد اقبالی ، از آن دِیر پریشان رفتم

چو کبوتر به لبِ ، بام تو ماواء کردم

بی پر و بال شدم ، مرغک بی‌جان رفتم

دوش‌ گفتم که عجب ، وجد و سروری دارم

با سکوت تو ،  پیِ  شام غریبان رفتم

آنقَدر واله و سرگشته و حیران بودم

کز گلستان به رهِ ، خشک بیابان رفتم

شِکوه از ماهرخی ، چون تو کجا می‌بردم

بهر ایفاد شکایت ، به سلیمان رفتم

خبرِ هجرت تو ، بر دلم  آتش زد و سوخت

گو (مهاجر) ز جماران ، چو یتیمان  رفتم

** علی اکبر پورسلطان ( مهاجر ) ** ( استفاده با ذکر منبع http://www.fajr57.ir/ بلامانع است )