صد شکر خرافات و دغل پای ندارد

ما را چه به آنان که پیِ جاه و جلالند

هویی که بود بهر علی (ع)های ندارد

این نکته مگر طایفه ی فتنه ندانند

اینجاست که ابلیس زبون نای ندارد

بر منکر نابخرد بیمار بگویید

افسوس که او دیده ی بینای ندارد

بس خرده گرفته است همان حیله گر رذل

حال اینکه سوادي ز الفبای ندارد

امروز اگر مشقِ بدِ تفرقه بنمود

زین روست به حق باور فردای ندارد

آخر به کدامین عمل خویش ببالد

زشتی و پلشتی رخ زیبای ندارد

ای جان (مهاجر) تو چه پرسی ز درونش

آشفته دل آرامش و ماوای ندارد

**علی اکبر پورسلطان (مهاجر)**

(استفاده از این غزل  با ذکر منبع  www.fajr57.ir   بلامانع است)