پدر

کنج قلب نازنینش صندوقی از رازها

در کنار سوزها با سازها دارد پدر

تا سرانجام ، این کویر خاندان بستان شود

ابر می گردد ، چو باران باز می بارد پدر

ارمغانِ کوشش او بر شما آسایش است

صبح فردای درخشان تو می بالد پدر

تا بماند چهره ات همواره خوش رنگ و لعاب

گونه اش از ضرب سیلی ها بیاراید پدر

در مسیر زندگانی ، سنگ ها افتاده است

لحظه ای پروا مکن ، فی الجمله بردارد پدر

بس که او دارد تقیّد ، تا رسد رزق حلال

جانِ شیرین را بر این منوال بگذارد پدر

گُرده اش خم می شود در زیر چرخ روزگار

معرفت بین ! خم به ابرو هم نمی آرد پدر

این چه مخلوقی است ، آرامی ندارد صبح و شام

دست ، از این خدمتگزاری بر نمی دارد پدر

با پدر دل را به دریا زن ، غمِ طوفان مخور

کام اقیانوس طرحی نو دراندازد پدر

پند و اندرزش چراغ روشن راهت نما

زانکه اصلح را نمی دانی و می داند پدر

بر تو آموزد اصول مکتب آزادگی

حفظ این میراث از آن ، ببریده سر دارد پدر

قدرِ این گوهر مبادا طعمه ی غفلت شود

چون برد با خود اجل ، دیگر نمی آید پدر

جایگاهش بر فرازین بارگاه جنّت است

بنده ی صالح به هر عنوان نیازارد پدر

ای (مهاجر) هر که از این موهبت بی بهره است

بر رسول (ص) و حیدر کرّار بسپارد پدر

** علی اکبر پورسلطان ( مهاجر ) **

( استفاده با ذکر منبع http://www.fajr57.ir/ جایز است