گریه ها از پای ، او را اینچنین انداخته

مادری کرده ، برای بچه های فاطمه

خویش را پای امیرالمومنین انداخته

چار فرزند او فدای پنج تن آورده است

سفره ی نذری ست که ام البنین انداخته

مادرِ قدیسه ی لب تشنه های کربلا

گریه اش لرزه تن روح الامین انداخته

مادرِ باب الحوائج دارد از دریا گله

زانکه دریا روی او را بر زمین انداخته

عاقبت ، چشم حسودی لاله اش را زخم زد

لاله عباسیِ او را لاله چین انداخته

باورش هرگز نخواهد شد ، عمود بی حیا

پهلوانِ شهر را از روی زین انداخته

او شنیده زینبش ، افتاده روی خاک ها

یک نظر بر ساقیِ  نیزه نشین انداخته

شرمسارش بوده ساقی، چون که دیده خواهرش

پوشیه بر صورتش ، با آستین انداخته