تاريخ انتشار: 01 آبان 1390 ساعت 21:04:19
از دل نوشته های مرحوم پروفسور حسابی (پدر فیزیك ایران)

          داستان غم انگیز زندگی این نیست که انسانها فنا می شوند، این است که آنان از دوست داشتن باز می مانند.   همیشه هر چیزی را که دوست داریم به دست نمی آوریم، پس بیاییم آن چه را که به دست می آوریم دوست بداریم.   انسان عاشق زیبایی نمی شود، بلكه آن چه عاشقش می شود در نظرش زیباست!   انسان های بزرگ دو دل دارند؛ دلی که درد می کشد و پنهان است و دلی که می خندد و آشکار است.   همه دوست دارند که به بهشت بروند، ولی کسی دوست ندارد که بمیرد ... !   عشق مانند نواختن پیانو است، ابتدا باید نواختن را بر اساس قواعد یاد بگیری. سپس قواعد را فراموش کنی و با قلبت بنوازی.   دنیا آن قدر وسیع هست که برای همه مخلوقات جایی باشد، پس به جای آن که جای کسی را بگیریم تلاش کنیم جای واقعی خود را بیابیم.   ‏‏اگر انسانها بدانند فرصت باهم بودنشان چقدر محدود است؛ محبتشان نسبت به یکدیگر نامحدود می شود.   با تشكر از ارسال كننده :   www.sohagroup.com

   


 



این مطلب از نشانی زیر دریافت شده است:
http://fajr57.ir/?id=4162
تمامي حقوق براي هیئت انصارالخميني محفوظ است.