واژه «نصح» در قرآن کریم
از این کلمه، یکبار در قرآن کریم استفاده شده است: «وَ لا یَنْفَعُکُمْ نُصْحی إِنْ أَرَدْتُ أَنْ أَنْصَحَ لَکُم»؛[1] اگر من بخواهم شما را اندرز دهم، اندرزم سود نخواهد کرد .
«نصح» به معنای سخنی دلسوزانه و خالی از هرگونه فریب و دغلبازی است که خداوند در قرآن به نقل از نوح پیامبر(ع) این عبارت را بیان فرموده است که سخن دلسوزانه من برای شما هیچ فایدهای ندارد .
در مقابل کلمۀ «نصح» که به معنای سخنی از روی دلسوزی و با کمال صداقت است، کلمۀ «غش» وجود دارد که به معنای سخن فریبآمیز و از روی شیطنت و دغلبازی است.
امام سجاد(ع) در یکی از فرازهای دعایی که در آن، اخلاقی پسندیده را از پروردگار درخواست کرده و امروزه به نام «دعای مکارم الاخلاق» مشهور است، میفرماید: «اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ سَدِّدْنِی لِأَنْ أُعَارِضَ مَنْ غَشَّنِی بِالنُّصْح»؛[2] بارخدایا! بر محمد و خاندانش درود فرست و مرا ثابت قدم کن تا بتوانم در مقابل افرادی که با من فریبکارانه سخن میگویند، سخنی از روی صفا و راستی و دلسوزی بر زبان آورم.
[1]. هود، 34.
[2]. صحیفه سجادیه، ص 94، دعای بیستم، دفتر نشر الهادی، قم، 1376 ش.
منبع :islamquest.com
|