روح عفت وپروا پيشگي از بدو خلقت آدمي تاکنون برانسان حاکم بوده است. البته ممکن است شکل، اندازه وکيفيت بروز آن دردوره هاي مختلف متفاوت باشد، اما اين خصلت هميشه بروز وظهور داشته است.

قران کريم درداستان آفرينش آدم وحوا ازاين خصلت فطري چنين ياد مي کند : « فدلهما بغرور فلما ذاقا الشجرة بدت لهما سوء تهما وطفقا يخصفان عليهما من ورق الجنة)

(شيطان) آن دورا فريفت وبه پستي افکند . چون ازآن درخت خوردند، شرمگاههايشان آشکار شد وبه پوشيدن خويش از برگهاي بهشت پرداختند. »( التحقيق في کلمات القران الکريم)