به او خطاب شد: اين حقيقت را براى تو قرار مى دهم كه اگر از ذرّيه ات كسى تصميم بر گناه گرفت ، در پرونده اش نوشته نشود و اگر تصميمش را به اجرا گذاشت همان يك گناه درنامه عملش ثبت گردد، و اگر فردى ازذرّيه ات تصميم به كار نيكى گرفت، در نامه اش نوشته شود و اگر آن تصميم را عملى كرد، در نامه اش ده برابر ثبت گردد.

آدم عرضه داشت: پروردگارا! اضافه كن.  خطاب رسيد: اگر كسى از ذرّيه ات گناهى مرتكب شود ، سپس از من طلب آمرزش نمايد ، او را بيامرزم  عرضه داشت : يا رب ! بر من بيفزا.  خطاب رسيد : براى آنان توبه قرار مى دهم ، و توبه را بر آنها گسترده مى نمايم تا نفس به گلويشان برسد  عرضه داشت : خداوندا ! مرا كفايت كرد (كافى:440/2)