جایگاه شادی در قرآن شادی جایگاه ویژهای در قرآن دارد و خداوند به گونههای مختلف، آن را تأیید و به آن توجه کردهاست. البته نه به شادیهای بیهوده و حرام، بلکه شادیهای برخاسته از رعایت اهداف الهی و انسانی. ازاین رو آیات قرآن درباره شادی دو دستهاند: در دستهای از آیات مؤمنان به شادی دعوت شدهاند، مانند: ای رسول خدا! به خلق بگو که شما باید تنها به فضل و رحمت خدا شادمان شوید (و به نزول قرآن مسرور باشید) که آن، بهتر و مفیدتر از ثروتی است که برای خود میاندوزید.
بنابراین آیه، مردم باید همواره به فضل پروردگار و به رحمت بیپایان او و به این کتاب بزرگ الهی خشنود شوند که جامع همه نعمتهاست نه به جمع کردن ثروتها و بلندی مقامها و فزونی قوم و قبیله. اطاعت از خداوند نیز سبب شادی انسان مؤمن میشود، چنان که حضرت علی علیهالسلام میفرماید: شادی مؤمن به طاعت پروردگارش و حزنش بر گناه و عصیان است.
از سوی دیگر، در دستهای از آیات الهی، شادیهای بیهوده، بیهدف و ضدارزش نکوهش میشود. بنابراین، شادیها باید براساس ارزشها و اهداف مقدس باشد، چنان که خداوند در قرآن کریم در داستان قارون که فردی خودخواه و مغرور بود و شادیهای مستانه داشت، از زبان قومش میفرماید: به خاطر بیاور هنگامی که قوم قارون به او گفتند: این همه شادی مغرورانه مکن که خداوند، شادی کنندگان مغرور را دوست ندارد. (قصص: 76)
|